قسمت دوم نجم‌الثاقب جلسه ۴۷
💠اگر شخصی از لحاظ مالی وارد مشکل شده با دید رزاق بودن وارد حرم شود با ذکر یا غنی و یا مغنی،یعنی کسی که هم غنی است هم دیگران را غنی میکند.
🔸از لحاظ لفظی گفتن خیلی خوب است،اما لفظ پایین ترین درجه اسم است.و ما در این مبحث می‌خواهیم بالاترش را بگوییم و این است که در مرتبه ی قلبمان آن اسم را بپذیریم.و دیدگاه ما خیلی مهم است که با چه دیدگاهی وارد حرم شویم.
🔹وقتی با این دیدگاه که آقا علیم است وارد حرم می‌شویم که آقا معلم است،تمام وجود ما می‌شود طلب علم.و آقا می‌شود افاضه کننده علم.
🔸شخصی با این دید حرم امام رضا(ع) می‌رود که آقا مشکلات ایشان را با خانواده‌اش رفع کند،با دید سریع الرضا دارد می‌رود داخل حرم.و اقا کسی است که مردم را زود از همدیگر راضی میکند و رضایت در قلوب ایجاد میکند.
🔹آقا امیرالمومنین(ع) در مسئله قضاوت شأنیت بسیار خاصی دارند.
✨آقا ابوالفضل العباس(ع)هم در مسئله قضاوت خیلی نمایانند.شخصی که نزد ایشان می‌رود و به عنوان قاضی ایشان را صدا می‌زند.سراسر این حرم برایش می‌شود یک دادگاه. وبه دادش می‌رسند.پس ایشان را به عنوان معلم نگاه نمی‌کند.و باطنش دارد آقا را به عنوان قاضی صدا می‌زند.
🔸ما وقتی توسل میکنیم به امام زمان(ع)،باید با دیدگاه خاصی توسل کنیم.
مثلاً وقتی مریضی باطنی دارید آقا را به صورت یا طبیب صدا بزنید،یا اگر میخواهی بگویی یابن الحسن، باید با این دیدگاه باشد که آقا طبیب است و می‌تواند مریضی‌های ما را درمان کند.
🔹اگر علم می‌خواهید و آقا را معلم می‌دانید در محضر معلم نشسته و توسل می‌کنید. لزوماً نمی‌خواهد بگویید یا علیم.همینکه یابن الحسن را بگویید و باطنت تبدیل به آن اسم شود،این کفایت میکند.
🔸وقتی باطن تبدیل به یک اسم خاصی می‌شود که ما توجه بکنیم به آن اسم،به آن بُعد وجودی حضرت.
✨مثلا وقتی ما توجه علمی میکنیم،ان توسل رنگ و بوی علمی پیدا میکند.
🔹ما یک مشکلی که داریم این است که درِ منزل همه را می‌زنیم جز پدر اصلی که امام زمان(ع) است.
🔸انسان وقتی مشکلی برایش پیش می‌آید باید دست به دامان آقا امام زمان(ع) شود .و ما خیلی دور شدیم از این عقیده.
🔹ما تمام درها را می‌زنیم، چه بسا جواب هم بگیریم اما این جوابی که می‌گیریم مشکلات بعدی پشت سرش دارد.
گرهی که آقا امام زمان(ع) بازش کند دیگر بسته نمی‌شود.اما گره‌ای که دیگران باز کنند بعدش یک گره دیگری باز می‌شود چون مشکل اصلی ما حل نشده است.
💥مشکل اصلی ما عدم ارتباط با امام و آن پدر حقیقی است.که باید همه به دامن ایشان پناه ببریم.
🔸حضرت رسول(ص) وقتی کوچک‌ترین مشکل در بدن مبارکشان پیش می‌آمد مثلاً یک جوشی در بدنشان ایجاد می‌شد با نهایت تضرع و زاری خداوند را می‌خواندند.و از بین رفتن این عارضه را مسئلت می‌کردند.
🔹گفتند،یا رسول الله:این یک جوش بیشتر که نیست! آقا فرمودند:خداوند کسی است که می‌تواند کوچک را بزرگ کند .
یعنی این چیزی که شما بهش می‌گویید عارضه و در نزدتان خیلی ضعیف است همین را خداوند می‌تواند یک گره کوری کند.باید متوسل شویم به خداوند تعالی.
🔸ما هم وقتی کوچک‌ترین مشکلی به سراغمان آمد باید سریع به سمت امام زمان(ع) برویم. چون این مشکلات کوچک طلایه دار مشکلات بزرگتر می‌توانند باشند
🔹گاهی از اوقات یک تلنگر می‌زنند و این تلنگر نمودی است از اینکه مشکل بزرگتری عقبه ی این مشکل کوچک است. که میخواهند ببینند با این مشکل کوچک تلنگر می‌خوریم یا نه؟به درد خودمان می‌رسیم یا نه؟ این‌ها بر اساس رحمت امام است.
🔸میخواهند ما را بیدار کنند پیش از آنکه از دنیا برویم.چون تا زمانی که در دنیا هستیم فرصت ارتباط صحیح با امام زمان(ع) را داریم و می‌توانیم مشکلات توسل خودمان را حل کنیم.از این نشئه خارج شدیم دیگر مشکل است و چه بسا اصلاً راه نداشته باشد که انسان آن شان و آن شکل و کجی را درستش کند.
🌀جمع بندی: اسم هم به معنای رفعت است هم به معنای علامت است
که اگر ما علامتش را در نظر بگیریم، اسم ما را می‌رساند به صاحب اسم.
🔸اسم دارای درجات است.
اسم خاص ما را متصل میکند به یک شأن خاصی از صاحب اسم. که این موجب می‌شود حالات خاصی در درون ما نمایان شود که آن حالات خاص در بهبود یا قدرت توسل ما موثر است.
🔹توجه به انسان کامل یک راه و ارتباط خاص علمی نسبت به ما و امام ایجاد میکند که موجب می‌شود قابلیت ما افزوده شود تا علم را از امام دریافت کنیم.
✨والحمدلله رب العالمین✨