دو خصلت است که بالاتر از آنها چیزی نیست :
ایمان بخدا و نفع رساندن بدیگران..
ایمان حقیقتی است قلبی و جوانحی و نفسانی..اما اثرش در عمل جوارحی شخص باید ظهور پیدا کند..و گرنه ادعایی بیش نخواهدبود.. پس مهرورزی بدیگران اساسا نشانه ایمان قلبی است و شاید همین است که برآورده ساختن حاجات مومنان از بالاترین مستحبات دانسته شده و این همان ظهور بندکی است در همه زندگی ادمی یعنی همیشه در نماز بودن...رزقناا.. وایاکم انشاا....