قیامت شو! آدمی مادام که گرفتار اعتباریات ظاهر دنیاست قدمی از قدم به جلو برنمیدارد ولو اینکه بظاهر کرو فر بسیار داشته باشد و ازنام و نشان زیاد برخوردارباشد! زیرا قدمهای واقعی ارتباطی به امور اعتباری ظاهری ندارد. اشتباه عمده ما آدمیان این است که این دو را باهم اشتباه میگیریم. اینکه در قرآن بارها آمده است که در قیامت خبری از حسب و نسب و... نیست گواه بر همین است(فاذا نفخ فی الصور فلا انساب بینهم... آیه 101 مومنون) جالب اینجاست که ما آنقدر گرفتار در کثرات دنیا هستیم که حتی بعد از مرگ افراد به امور اعتباری همچون تعداد تشییع کنندگان و... افتخارمیکنیم! و این نشان میدهد که چقدر از حقیقت فاصله داریم! اما نکته جالب تر اینجاست که این فاصله طولانی ما با حقیقت به مجرد اینکه توجه و تذکر نسبت بآن پیدا کنیم تمام میشود! کافی است بیکباره تلنگری در درون ما حاصل شود و به پوچ بودن همه این امور اعتباری واقف شویم و بفهمیم که همه اینها برای گذران چندروز زندگی دنیاست و کاربرد بیشتری ندارد و بلافاصله بااتمام زندگی دنیا همه اینها ازبین میرود و آنچه باقی میماند حقیقت وجود خود آدمی است یعنی رشدی که او در حقیقت خودش داشته است. رشدی که در صبر و شکر و بخشش و احسان و... داشته است. و اتفاقا میزان آرامش و خوشنودی آدمی دردنیا هم دقیقا وابسته به همین میزان رشد او در این امور است. زیرا رشد این حقایق در وجود انسان نشانه توجه خالص تر او به حقیقت خودش و خدای خویش است و این همان ذکر خداوند است که مایه آرامش واقعی انسان است. و براستی که این آرامش از هیچ راه دیگری حاصل نمیشود. و این همان قیامتی است که قبل از ورود به قیامت بیرونی در نفس آدمی رخ میدهد. همان که رسول حق فرمود (موتوا قبل ان تموتوا) روقیامت شو قیامت را ببین دیدن هرچیز را شرط است این