کمتر پیش می آید، به کسانی اعتماد کنیم که از ما بهترند. اصلاً، از معاشرت با آنها گریزان ایم، برعکس، اغلب سفره دلمان را برای کسانی باز می کنیم که شبیه خودمان هستند و همان نقاط ضعف ما را دارند. به عبارت دیگر، رغبتی نداریم خود را اصلاح کنیم، یا بهتر بشویم، زیرا ابتدا باید خطای مان را گردن بگیریم، فقط آرزو داریم به حال مان دل بسوزانند و تشویق مان کنند. این مسیر را ادامه بدهیم، در کل، دلمان می خواهد، هم از تقصیر تبرنه شویم، هم از تلاش برای رسیدن به تنزه معاف باشیم. وقاحت و فضیلت‌مان هیچکدام کافی نیست: «نه نیروی شرارت داریم، نه توان نیکوکاری»... #سقوط #آلبر_کامو #کتاب