✨ بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹 شرح #حکمت180 🔷 طمع ورزی و بردگی 🔰 درود خدا بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: طمع ورزی بردگی هميشگی است. 🔻خیلی وقتها ما انسانها در تشخیص مسائل از نظر نظری و تئوری خیلی قوی هستیم، اما در اقدام متناسب با آن تشخیص و فهم درست فشل می شویم و به اشتباهات فاحشی مبتلا می شویم. 🔻 مهمترین دلیل این تفاوت در فهم با عمل این است که انسان گرفتار هوای نفس و خواسته های دلش می شود. یکی از خطرناک ترین این خواسته ها و رذیله هایی که مانع میشود عقل انسان آنگونه که میفهمد عمل کند "طمع" است. 🔻حضرت علی(علیه السلام) درباره این اسارت کلی عقل در حکمت ۲۱۱ فرمودند: «كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِيرٍ تَحْتَ هَوَى اَمير »؛ چه بسا عقل هایی که اسیر هستند زیر دست هواهای نفسانی که فرمانروایی می کنند. 🔻 در حکمت ۲۱۶ نهج البلاغه مولا علی(علیه السلام ) میفرمایند: "کسی که طمع کار مي شود در غل و زنجیر ذلت قرار می گیرد." در حکمت دوم خواندیم: «أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ » ؛ کسی که طمع را لباس شخصیت خودش قرار داده باشد خودش با دست خودش خودش را خوار میکند. 🔻با این نگاه حکمت ۱۸۰ نهج البلاغه برای ما روشن می شود. حضرت در حکمت ۱۸۰ میفرمایند:« الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ» ؛ « طمع ورزی بردگی دائمی است». بردگی ابدیست! چرا؟ به جهت اینکه در حکمت ۲۷۵ می خوانیم :« إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ وَ كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْ‏ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ وَ الْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَا يَأْتِيهِ »؛ طمع آن چیزی است که انسان را لب چشمه می برد اما تشنه بر می گرداند. ضمانت کننده ای است که در لحظه نیاز وفا به ضمانتش نمی کند. چه بسا کسی می آید آبی را بخورد قبل از اینکه سیراب بشود گلوگیرش می شود. هرچه قدر آن چیزی که دنیا طلبان در آن باهم اختلاف می کنند، بزرگتر باشد مصیبت از دست دادنش هم سنگین تر میشود. خلاصه اینکه طمع یعنی اینکه دنبال این بودن که هرآنچه دیگران دارند من هم داشته باشم چشم به داشته های دیگران داشتن باعث می شود که انسان اول ذلت را پیش خودش بپذیرد و بعد خودش را به ذلت بیندازد تا چیزی که میخواهد دیگران به او بدهند. 🔻با این نگاه او مثل یک برده و غلام و بنده ذلیلی خواهد شد در نزد دیگران. در حالیکه مولا علی(علیه السلام ) در نامه ۳۱ نهج البلاغه خطاب به امام حسن(علیه السلام) می نویسند:«َ لَا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللَّهُ حُرّاً» ؛ هرگز برده و بنده غیر از خودت نشو، زیرا که خداوند متعال انسان را آزاد آفرید. 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی http://eitaa.com/nahgolbalaghe_192