💠 نیل به مقصود 🔹
 
عاقل شدن عَقیل شدن عقیله شدن مقدور دیگران هم هست منتها به اندازه خودشان، آن اوجش كه مربوط به اهل بیت عصمت و طهارت است مقدور خود آنهاست؛ اما مراحل میانی و ضعیف مقدور دیگران هم است. 🌿ما به همان اندازه كه از عقل برخورداریم به همان اندازه از هم لذّت می ‌بریم. اطاعت پروردگار، نام پروردگار، یاد پروردگار برای یك عدّه شیرین است. 🔹 عبادت كردن، انجام واجبات و ترك محرّمات اینها توشه است، اینها زاد است و زاد را به اندازه راه باید فراهم كرد! برخی ها در می‌ كوشند؛ عمرشان را صرف تحصیل زاد می ‌كنند كار، كار خوبی است ولی از خوب ‌تر می ‌مانند. ما زادی داریم توشه‌ ای داریم برای راه، مقصدی داریم و مقصودی داریم كه مقصود ما در آن مقصد است؛ ما باید آن مقصد را بشناسیم، مقصود را بشناسیم و راه را طی كنیم. 🔹 در قرآن كریم هم راه را به عنوان زاد و توشه برای ما مشخص كردند، هم مقصد را معرفی كردند و هم مقصود را. بسیاری از ما بر فرض كه آدم خوبی باشیم تمام تلاش و كوشش ما در تحصیل زاد است. ، البته اگر زاد مربوط به دنیا باشد. زاد آخرت هر چه بیشتر باشد آن ﴿جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ﴾ را بیشتر می‌دهند آن غرف مبنیه را بیشتر می ‌دهند، اما هرگز اینها را به مقصد نمی ‌برد؛ اینكه در سوره مباركه «بقره» فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾؛ یعنی توشه تهیه كنید، خب برای چه كسی و برای چه چیزی؟! توشه غیر از مقصد است! توشه غیر از مقصود است! یعنی توشه تهیه كنید كه شما را به مقصد برساند، آن ، با علم باید شناخت. همین نماز كه برای ما توشه است، اگر آن قُرب را بشناسیم و این را برای ما حل كنند كه چطور او «أقرب إلینا من حبل الورید» است ولی ما از او دوریم ﴿ینَادَوْنَ مِن مَكَانٍ بَعِیدٍ﴾ این به برمی ‌گردد. آن تقوا كه زاد و توشه است برای رسیدن به مقصد است، اما شناخت مقصد دیگر با عمل نیست، این با نماز و روزه نیست، این با فهم است و فهم است و فهم است و فهم كه
چطور او به ما نزدیك است و ما از او دوریم
. 🧐😢😢 📚 درس اخلاق تاریخ: 1391/01/10 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7