🅾«تجمّل» مفهومش اين است که آنها هر چند فقير و نادار باشند، ظاهر خود را حفظ مى کنند، ه  قرآن مجيد مى فرمايد : (يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ). ✅اين گروه از فقيران آنچنان زندگى مى کنند که افراد نادان بر اثر خويشتن دارى، آنها را اغنيا مى پندارند. ❇️جمله «صَبْراً فِي شِدَّة» اشاره به استقامت و شکيبايى آنها در برابر شدائد روزگار و حوادث ناگوار است که مصداق (إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا للهِِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ)خود را از آن خدا مى دانند و جايگاه امن و امان را سراى آخرت مى شمرند; نه اين دنيا را.✅ در حديثى از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم که فرمود : «الإيمانُ نِصْفانِ; نِصْفٌ فِى الصَّبْرِ وَ نِصْفٌ فِي الشُّکْرِ; ايمان دو نصف است; نيمى از آن صبر است و نيمى از آن شکر (صبر در برابر مشکلات و ناملايمات و شکر در برابر نعمتها)». 🅾 «طَلَباً فِي حَلاَل» نشان مى دهد که پرهيزگاران افرادى گوشه گير و بيگانه از فعاليتهاى زندگى نيستند، بلکه تلاش و کوشش براى معاش و پيشرفت جامعه اسلامى جزو برنامه هاى اصلى آنهاست.✅ با اين قيد که آنها پيوسته طالب حلال اند و اگر کارى بسيار پردرآمد باشد ولى بوى حرام دهد از آن مى گريزند. 🅾 «نَشَاطاً فِي هُدًى» ناظر به اين که پيمودن راه هدايت براى آنها مايه نشاط و شادى است; هرگز از پيمودن اين راه خسته نمى شوند و سلوک سبيل الهى هر دم بر نشاط آنها مى افزايد. 🅾جمله «وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَع» اين که پرهيزکاران به کلّى از طمع دورند، زيرا طمع نتيجه وابستگى شديد به دنيا و سبب توجه به غير خدا و موجب مفاسد زيادى مى گردد. ✅از جمله يکى از عوامل ذلّت کينه و عداوت و حقد و حسد است ;  همان گونه که امام(عليه السلام) در کلمات قصارش فرموده: «طمع سبب بردگى جاويدان است». ✅به علاوه، طمع فکر و عقل را از کار مى اندازد و انسان را گرفتار لغزش هاى بزرگ مى کند. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7