امام(عليه السلام) در هفت وصف باقى مانده از 42 وصفى که در اين بخش درباره قرآن بيان کرده 💢 جمله هاى اول و دوم، مؤمنان به قرآن را به کسى تشبيه مى کند که بر مرکبى از نور سوار شده و به سوى آسمان سعادت در پرواز است، مرکبى مطمئن و راهوار.  💢جمله سوم قرآن را مدال افتخارى مى شمارد براى همه کسانى که آن را نشانه زندگى خود قرار مى دهند. 💢جمله چهارم آن را زرهى شمرده که انسان را در نبرد با دشمنان از گزند حوادث، حفظ مى کند. هم دشمنان ظاهرى و مخالفان اسلام و هم دشمنان باطنى و درونى; يعنى هواى نفس و هم دشمنى پنهانى يعنى شيطان. 💢پنجمين و ششمين و هفتمين وصف، در واقع به علوم حاصل از قرآن اشاره مى کند; 💢جمله «وَ عِلْماً لِمَنْ وَعى» اشاره به استدلالات منطقى قرآن و 💢جمله «حَديثاً لِمَنْ رَوى» اشاره به حديث نقلى و احاديثى که از ناحيه وحى به دست آمده است, می باشد. 💢در آخرين جمله، به کاربرد علمى آن در مسئله قضاوت و داورى اشاره مى کند.و اگر قضا هر گونه حکم و قضاوت را شامل شود، همه احکام فقهى و عقيدتى را در بر گيرد. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7