🌿 چراغی که به خانه رواست ... از جمله‌ اولویت‌های مهم در احسان و انفاق، فامیل مستمند است. در مثَل هاست: چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است. مقصود آن است که تا وقتی در فامیل دور و نزدیک، افراد بینوا و فقیر وجود دارد، اولویت درجه یک رسیدگی به آنان است، نه خرج ها و احسان هایی به دیگران. این کلام از حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم مشهور است که فرمود: لا صَدَقَةَ و ذُو رَحِمٍ مُحتاجٌ . کسی که خویشاوند نیازمند دارد، صدقه به دیگری برای او روا نیست. 📚بحارالانوار، ج ۷، ص ۵۸. حضرت علی علیه السلام در یک جا خویشاوندان و اقوام را توصیه می کند با هم ارتباط و پیوند داشته باشند و به هم برسند و به یکدیگر بذل و بخشش کنند: وَعَلَيْكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَالتَّبَاذُلِ 📚نهج‌البلاغه، نامه ۴۷. در جایی هم در توصیه به ثروتمندان جهت رسیدگی به اقوام مستمند خویش می فرماید: أَلَا لَا يَعْدِلَنَّ أَحَدُكُمْ عَنِ الْقَرَابَةِ يَرَى بِهَا الْخَصَاصَةَ أَنْ يَسُدَّهَا بِالَّذِي لَا يَزِيدُهُ إِنْ أَمْسَكَهُ وَ لَا يَنْقُصُهُ إِنْ أَهْلَكَهُ؛ مبادا یکی از شما از خویشاوندی که‌ گرفتار فقر و بینوایی است، روی برگرداند! باید با مال و ثروتی او را یاری رساند که اگر انفاق نکند، بر دارائی اش نیفزاید، و اگر انفاق کند، چیزی از دارایی او نگاهد‌. 📚نهج‌البلاغه،خطبه ۲۳. یعنی برخی مردم چنان تمکّن و وسعت مالی دارند که این گونه خرج کردن ها برایشان بی تأثیر است و چندان کاهشی در اموالشان به چشم نمی آید، ولی مشکلات بسیاری از گرفتاران با همین کمک ها حل می شود. 💠 @nahjmolaali