ز دست کوته خود زیر بارم که از بالا بلندان شرمسارم مگر زنجیر موئی گیردم دست وگرنه سر به شیدایی بر آرم ز چشم‌من بپرس اوضاع گردون که شب تا روز اختر می شمارم به این شکرانه می بوسم لب جام که کرد آگه ز راز روزگارم من از بازوی خود دارم بسی شُکر که زور مردم آزاری ندارم اگر گفتم دعای می فروشان چه باشد حق نعمت می گزارم سری دارم چو‌ حافظ مست لیکن به لطف آن سری امّیدوارم تو از خاکم نخواهی برگرفتن به جای اشک اگر گوهر ببارم #حافظ @najva_khat