أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَبِی حُمَیْصَهًَْ عَنْ عَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ: صَلَّیْتُ خَلْفَهُ عِشْرِینَ لَیْلَهًًْ فَلَیْسَ یَقْرَأُ إِلَّا سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی وَ قَالَ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِیهَا لَقَرَأَهَا الرَّجُلُ کُلَّ یَوْمٍ عِشْرِینَ مَرَّهًًْ وَ أَنَّ مَنْ قَرَأَهَا فَکَأَنَّمَا قَرَأَ صُحُفَ مُوسَی وَ إِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّی. امام علی (علیه السلام)- ابو حمیصه از علی (علیه السلام) نقل می‌کند: بیست شب، پشت سر او نماز خواندم و او تنها این سوره را می‌خواند: سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی، و می‌فرمود: اگر می‌دانستید که چه چیزی در این سوره است، هرکدام از شما، هر روز، ده بار این سوره را می‌خواندید، و هرکس این سوره را بخواند مانند این است که صحیفه‌های موسی (علیه السلام) و ابراهیم (علیه السلام) را که به‌جای آورد، خوانده است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۴ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۲۱۷/ نورالثقلین/ البرهان