❄️فاصله مرگ و حيات #نهج_البلاغه ☄فَسُبْحَانَ اللهِ ، مَا أَقْرَبَ الْحَيَّ مِنَ المَيِّتِ لِلَحَاقِهِ بِهِ ، وَأَبْعَدَ المَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ لإنْقِطَاعِهِ عَنْهُ 🌏سبحان الله ، چقدر زندگان به مردگان نزديکند چون به زودى به آنها ملحق مى شوند و چه اندازه مردگان از زندگان دورند چرا که براى هميشه از آنها جدا شده اند ✍کسانى که به ساختمان بدن انسان آگاهند به خوبى مى دانند که تا چه اندازه اين فاصله نزديک است ، کافى است مقدار کمى از خون به صورت لخته درآيد و راه رگهاى قلب يا مغز را بگيرد و به زندگى انسان در يک لحظه پايان دهد. کافى است لقمه غذايى که انسان مى خورد ، بر اثر پديدآمدن اختلال کوچکى در گلو به جاى اين که سرازير به سوى معده شود در راه دستگاه تنفس قرارگيرد و انسان را خفه کند. کافى است که يک شوک به انسان وارد شود و قلب او براى هميشه بايستد. آرى! فاصله زندگى و مرگ بسيار کم است. ولى از سويى ديگر فاصله مرگ و زندگى بسيار زياد است. اگر تمام اطباى جهان جمع شوند و تمام وسايل پزشکى را آماده سازند ، مردگان به حيات برنمى گردند همان گونه که نوزادان به شکم مادر باز نمى گردند و ميوه هايى که از شاخه درختان جدا شده به آن متصل نخواهد شد. يکى آن قدر نزديک و ديگرى آن قدر دور ! 📘 خطبه 114 نهج‌البلاغه