نماز، عاملی برای کسب مغفرت خداوند علاوه بر اینکه نماز، انسان را از فحشاء و منکر، نهی می کند و عامل بازدارنده از گناه است، وسیله جلب آمرزش و مغفرت نیز هست. چرا که یاد مداوم معاد و قیامت و خوف از قهر خداوند، خواه ناخواه، شخص نمازگزار را دعوت به طلب استغفار و ترک گناه و توبه مى کند. در همین زمینه حدیثی از قول حضرت محمد صلی الله علیه و آله روایت شده که ایشان از اصحاب خود سؤال کردند که: «اگر بر در خانه یکى از شما نهرى از آب صاف و پاکیزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهد، آیا چیزى از آلودگى و کثافت در بدن او مى ماند؟». اصحاب، در پاسخ عرض کردند: نه، فرمود: «نماز درست همانند این آب جارى است، هر زمان که انسان نمازى مى خواند گناهانى که در میان دو نماز انجام شده است از میان مى رود».[۲۶] و به این ترتیب سیاهی ها و زخم هایی که بر اثر گناه، ساکن قلب انسان شده اند، به وسیله نماز، برطرف می شوند و آیینه دل، دوباره جلوه گاه روح خدایی و باطن حقیقت جوی آدمی خواهد شد. نماز، عامل اعتلای روح تعهد و وفای به عهد خداوند در قرآن کریم در توصیفِ صفات نمازگزاران می‌فرماید: «الذین هم لاماناتهم و عهدهم راعون»[۲۷]: نمازگزاران کسانی هستند که امانتهای خود را (مالی و غیر مالی) رعایت می‌کنند و به تعهداتی که دارند (چه بین خود و خدا و چه میان خود و بندگان خدا) پایبند هستند. شاید بتوان گفت که دلیل اصلیِ تعهد و وفای به عهد از جانب نمازگزارانِ واقعی، این باشد که این نمازگزاران راستین و بااخلاص، با برپایی نماز و محافظت از آن، به مهمترین و اولین عهد خود، که همانا عهدِ بندگی و عبودیت خداوند متعال بوده، وفا کرده‌اند. قطعاً نمازگزاران متعهد و باتقوا، اهل ریا و دورویی نخواهند بود و همانگونه که در مقابل خداوند متعهد هستند، به تعهدات خود در قبال بندگان خداوند نیز پایبند خواهند بود. نماز، عامل ظلم ستیزی و مبارزه با طاغوت یکی دیگر از پاسخ ها برای سوال چرا باید نماز بخوانیم؟ این است که: انسان نمازگزاری که فقط خداوند را عبادت می نماید و هر روز، در پنج نوبت نمازش، ندای « ایاک نعبد و ایاک نستعین» سر می دهد، فقط در مقابل پروردگار جهانیان سر تعظیم فرود می آورد و جز خداوند، همه چیز را حقیر و کوچک می شمارد. از این رو، آداب ایستادگی در برابر ظلم و ستم را می داند و در مقابل ستمگران و طاغوتیان، سر تسلیم فرود نمی‌آورد و با گردنکشان سفاک، کنار نمی‌آید. خداوندِ حکیم، این مسئله مهم را یکی از اهداف مهم بعثت پیامبر صلوات الله دانسته است: « وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَالَهُ ۚ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ»: و همانا در هر امتی پیامبری فرستادیم که [اعلام کند که] خدا را بپرستید و از [پرستش] طاغوت بپرهیزید. پس خدا گروهی از آنان را [که لیاقت نشان دادند] هدایت کرد و گروهی [دیگر را به سبب تکبّر و عنادشان] گمراهی بر آنان مقرّر شد. پس در زمین بگردید و با تأمل بنگرید که سرانجام تکذیب کنندگان چگونه بود.[۲۸] [۲۹]