براى كسى كه پناهِ بى‌پناهان است؛ فرقى نمى كند زائرش مسلمان باشد، مسيحى يا ارمنى… او لطف مى كند بي هيچ حسابى… و لطف هاى شما خارج شده است حساب و كتابش از دست ما… حالا ما مانده ايم و شرمندگى… شرمنده ى لطف هايى كه به جبرانش هيچ نكرده‌ايم اما هميشه همه چيز خواسته‌ايم از شما… و شما كه عادت خانوادگي‌تان كرم است پس اين بار هم منت گذاريد بر سرمان و به دعايمان، آمين گوييد كه دعاى ما دواى زخم هاى قلب مادرتان است. “اللهم عجل لوليك الفرج”