کنشِ سیاسیِ معنادار یعنی بحث بر سر اینکه «چه کسی» قدرت را در دست داشته باشد. یعنی دعوا بر سر سهم «افراد» از کیک قدرت. و اصلا اینجاست که «داشتن موضع» معنا پیدا میکند. وگرنه تکرار کردنِ معیارهای کلی و سرِ دست گرفتن آنها که نشد موضعگیری. الان عباس آخوندی هم خودش را مصداقِ معیارهای رهبری برای رییسجمهورِ تراز میداند. علی لاریجانی هم. عبدالناصر همتی هم. علی زاکانی هم. باقرِ قالیباف هم. میبینید؟ معیارها بیخاصیتاند اگر به مصداق نرسند. دعوت به سیاستورزی منهای ورود مصداقی، منهای موضعگیری در قبال افراد - آن هم در فاصله سی روز به انتخابات - مودبانهاش فرستادن دنبال نخودسیاه است. این نوع سیاستورزی، مثل همان توپی است که معلم ورزش در مدرسه شوت میکرد تا بچهها یک ساعتی مشغول باشند و دور و برِ او نپلکند. نگذارید سرِ کارتان بگذارند. موضع بگیرید.
🆔
@naneveshteha