🖌 راهکار اعتراض رسمی در جمهوری اسلامی، باید به وجود بیاید هر حاکمیتی هر روز هزاران حکم می‌راند و صدهاهزار راضی و ناراضی از افعالش ایجاد می‌شود. اگر راهی رسمی برای اعتراض و پلکانی برای رساندن حرف به کرسی تعریف نشده باشد، ناچار فشار همه این ها یک جا جمع می شود. اگر همه راهها را ببندید سرانجام منفجر می‌شود و فنر درمی‌رود. اما اگر فقط یکی دو راه را باز بگذارید؛ مثلاً واقعاً انتخابات تعیین کننده و مردمی داشته باشید، سرجمع همه اینها می ریزد به همان یک جا. این طراحی، به وضوح، نابهینه است. 1️⃣نتیجه می‌شود مشارکت کم «اعتراضی». بدون این که بشود هر ماجرا را از دیگری جدا کرد. اصلا پیام عدم مشارکت را درست گرفت، و اصلا فهمید که کجا را باید اصلاح کنیم. 2️⃣نتیجه می شود آرایی به نامزد ضعیف، ولی از روی «مخالفت» و اعتراض. 3️⃣و نتیجه می شود قماری بی‌دلیل برای حاکمیت، بر سر بزرگترین پیچ تعیین کلّ سیاست‌های کشور، به ثمنِ بخسِ قرار ندادنِ راهی برای اعتراض. 💥هیچ وقت فکر کرده اید چرا نامزدها همه وقتی وارد فرایند انتخابات می‌شوند، به سمت «معترضین» غش می کنند؟ مگر ضدّ نظامها بیشترند؟ مگر بی حجابها، یا اغتشاشگران 78، یا شکست خوردگان انتخابات 88 یا... بیشترند که همیشه در هر مناظره‌ای نامزدها باید هوایشان را داشته باشند؟ 💯دلیلش این است که آنها «تجمیع» شده اند. به خاطر همین عدم امکان دیگری برای اعتراض رسمی، و جدا شدن هر طیف معترض از دیگری به تبع مسئله مورد اعتراضش. وگرنه می‌شد در هر زمینی، هر نامزد برای رأیش هم که شده حساب و کتاب کند و یک طرف را بگیرد، محکم و شفاف. 💥هیچ وقت فکر کرده اید چرا این ضد نظامها اصرار دارند که اکثریتند در حالی که اینگونه نیستند؟ 💯 به خاطر اینکه کلّ سبد رای خودشان، و سبد عدم مشارکت را به نام خود می زنند، درحالی که اینگونه نیست. حتی سبد رای خودشان هم مال خودشان نیست. بخش زیادی از آن مربوط به تسویه حساب با طرف مقابل اینها و حاکمیتی است که طرفی را توصیه می کند، اما رای دهنده به آن اعتراض دارد و جای دیگری را پیدا نکرده که دیده شود. جمهوری اسلامی باید فکری برای قالب اعتراض رسمی بکند. 👤 محمد خلیلی ----------------------------------------------- 💠 مرکز راهبری برهان بله | ایتا .