•• . پنهان شدم كه در دل طوفان نبينی‌ام يـخ كـــرده زيرِ بارِ زمستــــان نبينى‌ام هر روز جرعه جرعه شرنگ سكــوت را سر مى كشم كه شاكى و نالان نبينى‌ام مثلِ تمــــامِ مردم دنيـــــــا بريـــــده‌ام پنهـان شدم كه با همه يكسان نبينى‌ام در غارِ دل رســــولِ تغَزُّل شدم كه تو خاتـــونِ بيت‌هاى پريشــــان نبينى‌ام من راضى‌ام به رد شدن از كوره راهها اما تو زخــــم خورده و لنگان نبينى‌ام باور نمى‌کنى كه چه ابريست دردلم تا لابه لاى هق هق بـــــاران نبينى‌ام نخلى تناورم، نَسَبَم مى رسد به خاك حـتى اگر ميـان بيــــابان، نبيــــنى‌ام قد مى‌كشم كنار دمــــاونـــد تا مگر در خوابهـاى تفته‌ى تفتــان نبينى‌ام پرواز مى‌كنم كه در انبوهِ خــــارهـا هرگز اسيـــرِ نقطه‌ى پايان نبينى‌ام هر چند، زندگى به نگـاهِ تـو بسته‌است من نيستم....اگر كه تو يك آن، نبينی‌ام . •••