🔹حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری:خداوند، مرحوم والد ما (آیتالله ناصری) را رحمت کند که ما هنوز به نوعی، عزادار رحلت این بزرگوار هستیم و [فقدان ایشان] خیلی بر ما سخت گذشت! ایشان بارها فرموده بودند و همین اواخر هم میفرمودند که ما وقتی نجف بودیم، با آیتالله العظمی صافی اصفهانی -که زمانی رئیس حوزهی علمیّه بودند-، خیلی رفیق بودیم. روزی در وادی السلام، سر قبر مرحوم قاضی بودیم و نزدیک عصر بود. وقت مغرب، ایشان به من گفتند که حاج شیخ محمد، جلو بایست که نماز بخوانیم. گفتم که شما جلو بایستید. گفتند که نه، تو باید بایستی.
🔺پس از اینکه نماز را خواندیم، کمی از هم فاصله گرفتیم و هرکدام، گوشهای نشستیم. من، در آن حسّ و حالی که سر قبر مرحوم قاضی داشتم و خاطری که مجموع بود، دیدم که حالم تغییر کرد و انگار که از فضای مادّیِ بیرون، منقطع شدم و احساس کردم که صدایی از قبر مرحوم قاضی میشنوم که دسته جمعی، با همدیگر جملهای را تکرار میکنند. خوب که گوش دادم، دیدم که دارند میگویند: «عاش سعیدا و مات سعیدا».
🔸ببینید یک حرکت و یک صحنه، چه تأثیری بر ایشان و انسان میگذارد! مشاهده که میگویند، همین است که گاهی خدای متعال، صحنههایی از ماورای ادراکات حواس ظاهری را به انسان منتقل میکند و انسان میبیند و باعث افزون شدن باورش میشود. ما خیلی اسیر ادراکاتی هستیم که با حواس ظاهری قابل درک است! ما اسیر این شدهایم و باید از من به من، سفری بکنیم که در این مسیر، یکی از گامها، بیداری ادراکات حواس باطنی است.
┄┅═✧❁••❁✧═┅┄
🔺کانال رسمی آیت الله ناصری
@naseri_ir