حضرت امام باقر علیه السلام مي‏فرمايد: پدرم علي بن الحسين هيچ نعمتي را که خداوند به او عطا نموده بود، به ياد نمي‏آورد مگر اينکه سجده مي‏کرد؛ و آيه‏اي از قرآن که در آن سجده باشد نمي‏خواند، مگر اينکه به سجده مي‏افتاد؛ و خداوند هر بدي را از او دفع مي‏کرد يا کيد کيد کننده‏اي را از او دفع مي‏کرد، سجده مي‏کرد؛ و از هر نماز واجبي فارغ مي‏گشت سجده مي‏گزارد؛ و هرگاه موفق به ايجاد صلح بين دو نفر مي‏گشت، سجده مي‏کرد؛ و اثر سجود در جميع مواضع سجود او نمايان بود و به سبب همين امر «سجاد» ناميده شده است. (بحارالانوار، ج 46، ص 6) ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔻کانال رسمی آیت الله ناصری 🔷@naseri_ir