در آیه شریفه می‌فرماید "وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يجَعَل لَّهُ مخَرَجًاوَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يحَتَسِبُ" کسی‌که پرهیزکار باشد خدا از گرفتاری‌ها نجاتش می‌دهد و رزقش را از جایی که گمان نمی‌کند، می‌رساند. بعضی اینطور معنا کرده‌اند: کسی‌که تقوا داشته باشد گره دنیایی اش باز می‌شود و رزقش هم فراوان می‌شود؛ لکن معنای آیه این نیست، چون طبق این معنا آیه می‌گوید کسی‌که تقوا دارد ما به او رزق می‌دهیم، طبق این معنا به بی تقوا هیچ رزقی نمی‌دهند و حال اینکه در آیه دیگر می‌فرماید: "وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها" یعنی همه موجودات و همه جنبندگان رزقشان با ماست. در آن آیه خدا می‌فرماید هر جنبنده‌ای را من رزقش را می‌دهم، آنگاه در این آیه بفرماید: من به متقین رزق می‌دهم به غیر متقین رزق نمی‌دهم. پس معنای این آیه این نیست. مراد از رزق در «و یرزقه من حیث لایحتسب» رزق معنوی است. عنایات الهی، علوم و معارف است، ولایت کلیه و تجلیات توحید است. کسانی‌که تقوا داشته باشند جلوه های توحید را درک می‌کنند، حقیقت ولایت را درک می‌کنند، ماوراء عالم طبیعت را می‌فهمند. کسانی مراتب توحید، صفات جلال و جمال حق و مراتب ولایت را می‌فهمند و ائمه را به نورانیت می‌شناسند که تقوا داشته باشند. پس این آیه مربوط به ارزاق معنوی و معارف است نه اینکه مربوط به ارزاق مادی باشد. #رزق #توحید #تقوا #متقین ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔻کانال رسمی آیت الله ناصری 🔷@naseri_ir