#گزیده_کتاب
#سیره_نامه_امیرالمومنین
📚 از بزرگواری‌های امیرالمؤمنین‌علی علیه‌السلام آن است که (بعد از کشتن عمرو بن عبدود در جنگ احزاب) از کندن جامه عمرو چشم پوشید. افزون بر این، من جایی ندیده‌ام که وی از تن هیچ یک از کسانی که کشت، جامه درآورده باشد. گزارش شده است: هنگامی که علی عمرو را بر خاک افکند، عمرو گفت: «ای عموزاده! مرا از تو خواهشی است. عموزاده ات را عریان مکن و جامه‌اش را درنیاورا» على علیه‌السلام فرمود: «این کار برایم بسیار آسان است.» او در همین زمینه سروده است:
از جامه‌هایش چشم پوشیدم. اگر او بر من دست می‌یافت، جامه‌هایم را می‌ربود!
محمد بن اسحق گزارش کرده که عمر به علی گفت: «چرا جامه‌اش را درنیاوردی؟ آن جامه ۳۰۰ درهم می ارزد و در عرب مانند آن نیست !» على فرمود: «شرم ورزیدم که عموزاده‌ام را عریان کنم!»
گزارش کرده‌اند که خواهر عمرو آمد و او را در جامه‌اش دید. پس اندوهناک نگشت و گفت: «او را مردی کریم کشته‌است!»
نیز علی علیه‌السلام فرمود: «ای قنبر! کسانی را که من میکشم، عریان نساز!»
شیران بیشه روز نبرد به مقتول می پردازند، نه به جامه او!
📌 برگرفته از ص 294 و 295 از جلد اول کتاب «سیره‌نامۀ امیرالمؤمنین علیه‌السلام»، تألیف علی کورانی و ترجمۀ سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا)، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل