#گزیده_کتاب        #احکام_کاربردی           ✅ اصل حرمت اذیت و توهین به مؤمنان و یکی از موارد استثناء این اصل    📚 یکی از قواعد فقهی که همۀ فقها هم آن را قبول دارند، این است که اذیت کردن مؤمنین و توهین به مؤمنین چه با گفتار و چه با رفتار، قطعاً حرام است؛ مگر اینکه خود دین در بعضی موارد به ما اجازه داده باشد که توهین کنیم؛ یکی از این موارد، در مراتب بالای امر به معروف و نهی از منکر است؛ اگر شرایط امر به معروف و نهی از منکر فراهم بود و مراتب پایین‌تر هیچ تأثیری نداشت و وادار کردن به معروف یا باز داشتن از منکر فقط با شیوه‌ای امکان‌پذیر باشد که دربردارندۀ اهانت یا آزار مؤمن است، مثلاً با فریادی همراه باشد که نوعاً بی‌احترامی محسوب می‌شود، این مقدار توهین و اذیت اشکالی ندارد. ⚠ باید دقت کنیم که اگر مؤمن، گناهکار باشد، ما هیچ مجوزی نداریم که به او توهین کنیم. اگر مؤمنی یکی از حدود الهی را رعایت نکرد، احترامش از بین نمی‌رود! این یک اصل است که البته استثنائاتی دارد و آن استثنائات را خود دین تعیین کرده‌است.       📌 برگرفته از ص ۱۶۵ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل