📚 حقيقت اين است كه اگر انسان در راهِ انتخاب معشوق بخواهد آرمان‌گرا باشد، بهتر اين است كه هرگز به معشوق خود نرسد. زيرا وقتى رسيد، متوجه مى‌‏شود كه به‌جاى آب، به‌دنبال سراب رفته و به‌جاى سكۀ زر به سكۀ قلب روى آورده است و بيهوده عمر خود را در راه آن به باد داده است. به همين دليل گفته‌‏اند: «آفَةُ ‏العِشقِ ‏الوَصلُ» وصال، آفت عشق است. زيرا عاشق آرمانى وقتى به واقعيت رسيد، مى‌‏فهمد كه آنچه در خيال او بوده با واقعيت كاملاً متفاوت است. اما همين عاشق، اگر همچنان از معشوق خود دور و مهجور بماند، پروانه‏‌وار در تب‌و‌تاب شعلۀ شمع عشق مى‌‏سوزد و از اين سوختن هم لذت مى‏‌برد! 📌 برگرفته از ص 34 و 35 کتاب «مسائل و مشکلات خانوادگی»، تألیف احمد بهشتی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل