سلام حاج آقا
۱-وظیفه‌ی افرادی که دارای مشاغل سخت هستند مانند نانوا، کشاورز،کارگر در مورد روزه گرفتن در این ماه چیست؟
با اهداء سلام
✍ روزه گرفتن از واجبات و یک تکلیف دینی است و فقط در مواردی که دین اجازه داده است انسان مجاز هست که روزه نگیرد مانند مسافرت، مریضی و...
🔸ترک عمدی روزه هم حرام و گناه کبیره است و هم قضا وکفاره و عذاب اخروی را در پی خواهد داشت
🔸همه‌ی ما می دانیم کار کردن با زبان روزه و درهوای گرم واقعا سخت است{مخصوصا بعضی از شغل ها مثل کارگری که کارش در آفتاب است و یا کسی که کنار تنور نانوایی نان می پزد} ولی این گونه افراد بایستی در ماه مبارک رمضان برای روزه گرفتن خود برنامه ریزی کنند مثلا اگر امکانش هست ساعت کاری خود را تغییر دهند و یا یه خورده کار خود را سبک تر کنند که بتوانند روزه بگیرند یا مثلا اگر امکانش هست شب ها کار کنند و روزها بیشتر استراحت کنند یا مثلا اوائل روز که سرحال هستند و انرژی کافی دارند و هوا خنک است کار کنند و عصرها استراحت کنند یا مثلا اگر امکانش هست و شرایط مهیاست مرخصی بگیرند و....
🔸خيلي از کارگران و افرادی که دارای مشاغل سخت هستند با برنامه ریزی منظم و دقیق هم کار می کنند و هم روزه خود را مي گيرند و مشکلي هم ندارند
🔸بنابراین در ماه مبارک رمضان کارگران و هر کسی که شغلش سخت است برای روزه گرفتن در این ماه باید برنامه ریزی کند بالاخره روزه گرفتن ماه مبارک رمضان یک واجب شرعی است و صرف کار کردن هم مجوز روزه خواری نیست، همچنین به خاطر ضعف هم نمی توان روزه خواری کرد❌
🔸خب اگر واقعا کار کردن با این شرایط براشون سخت باشد و توان کار کردن با زبان روزه را با این شرایط نداشته باشد دو راه دارد(که یکی از دو راه را بایستی انتخاب کنند)
🔸اول آنکه در اون روز هایی که میخواهند برن سرکار، صبح نیت روزه کنند و بدون اینکه مبطلات روزه را انجام دهند چهار فرسخ از وطن خود خارج شوند و در آنجا روزه‌ی خود را بخورد {مثلا یه کم آب بخورد} و برگردد و بعد از ماه رمضان در فصل مناسبی مانند زمستان که هوا خنک هست باید قضاي روزه ها را بگيرند در این صورت نه گناهی کرده و نه کفاره ای دارد (فقط قضا)در این صورت حتما بایستی این چهار فرسخ را طی کند(چهار فرسخ رفت و چهار فرسخ هم برگشت) و در این صورت پس از گذشتن از حد ترخص می تواند روزه خود را بخورند و چون احترام ماه مبارک رمضان واجب است چنین کسی با اینکه مسافت شرعی را طی کرده است و مسافر محسوب می شود و روزه گرفتن بر او واجب نیست ولی باز هم حق ندارد در طول روز علنی روزه خواری کند بلکه اگر می خواهد چیزی بخورد نباید در ملا عام و آشکارا باشد❌
🔸(در اینکه حالا 4 فرسخ چند کیلومتر است اختلاف است که در پایان همین مسئله اشاره خواهیم کرد)
🔸اگر هم امکان اینکه بخواد بره و مسافت شرعی را طی کند نداشت یا برای او سخت است،و مَشَقّت دارد که بخواهد مسافت شرعی را طی کند در این صورت واجب است که نیت روزه کند و روزه بگیرد و روزه را ادامه دهد، در اینصورت هر موقع در طول روز دچار ضعف شدید و غیر قابل تحمّل شد به طوری که دیگه ادامه روزه برای او سخت و غیر قابل تحمل است به مقدار رفع نیاز چیزی بخورد و چون ماه رمضان است و احترام آن واجب است بایستی تا آخر روز امساک کند{از خوردن و آشامیدن پرهیز کند} و بعد از ماه رمضان در فصل مناسبی قضای روزه ها را بگیرد{در این صورت هم نه گناهی مرتکب شده نه کفاره دارد فقط قضا}
🔸تذکرات
🔸مسافت شرعی(یعنی رفت و برگشت) هشت فرسخ است اگر بخواهیم به کیلومتر حساب کنیم طبق فتوای مرحوم امام ۴۵کیلومتر،طبق فتوای مقام معظم رهبری ۴۱کیلومتر، طبق فتوای آیت الله مکارم ۴۳کیلومتر، و طبق فتوای آیت الله سیستانی ۴۴کیلومتر است
🔸کسی که در ماه رمضان قصد مسافرت را داشت (قصد پیمودن هشت فرسخ )پس از گذشتن از حد ترخص می تواند روزه خود را بخورد ولی قبل از آن جایز نیست❌
❇️لینک کانال نسیم معنویت و بندگی
https://eitaa.com/nasiemobodiet