ماجرایِ شادِ باد و بید را باور ندارم
عطر موهایت نباشد عید را باور ندارم

عید باید لا‌به‌لای جنگل موی تو باشم
عید در آبادی تبعید را باور ندارم

من به گرمای تو محتاجم، به خورشید حضورت
بی حضورت گرمی خورشید را باور ندارم

با تو می‌پنداشتم زیباترین صبح جهان را
آه، این نوروزِ بی امید را باور ندارم

من شهید بوسه های تلخ و شیرین تو هستم
دیگری جز من تو را بوسید را باور ندارم.