﷽ 💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🍂🍃 🌸 #حدیث_سرو #دعای_عرفه #سبک_زندگی #سبک_زندگی_مؤمنانه #آبروی_فقر_و_قناعت ✍ در این که نکته شکی نیست که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: 💠 «توانگری به فراوانی مال و ثروت نیست، بلکه توانگری حقیقی توانگری نفْس است؛ و اساساً ملاک فقر و غنا، قلب انسان است و نه چیز دیگری.» 💠 لیسَ الغِنَی عن کثرَةِ العَرَضِ، ولکنَّ الغِنَی غِنَی النَّفسِ.(2) إنّما الغِنَی غِنَی القَلبِ، وَ الفَقرُ فَقرُ القَلبِ.(3)؛ ❇️ به فرمایش امام صادق علیه السلام: «غنای نفْس، بی‌نیازکننده‌تر از دریا است.»(4) 🔰ریشه‌یابی غنای نفس: ❓ریشه و منشأ غنای نفس چیست؟ ❓به بیان ساده‌تر برای این که انسان احساس غنای نفس نماید، چه باید کند؟ 🐁 جواب این سؤال را باید در این فراز از دعای پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله جستجو نمود که می‌فرماید: 💠«اللَّهُمَّ أَغْنِنِی بِالافْتِقَارِ إِلَیْک، وَ لَا تُفْقِرْنِی بِالاسْتِغْنَاءِ عَنْک»(5). ❇️ خدایا! با نیازمندی به خودت مرا بی‌نیاز گردان و با بی‌نیازی از خودت مرا نیازمند مگردان؛ یعنی: حقیقت غنای انسان، در افتقار الی الله و حقیقت بیچارگی و کمر شکستگی انسان، توهم استغناء از خداست. به همین جهت است که فرمودند: 💠 «الفَقْرُ فَخْرِی وَ بِهِ أفَتَخِرُ»(6). ❇️ تمام افتخار انسان این است که عین ربط و فقر به خداست، منظور از فقر، همین افتقار الی الله است. 💠«افتقار الی الله»؛ یعنی: ارجاع همه نیازها به سوی خدای متعال است و این افتقار، بی‌نیازی واقعی را به دنبال دارد. این‌که انسان هر لحظه متوجه خدای متعال باشد و دست نیاز تنها به درگاه خدا دراز کند؛ این افتخار بندگی و ارتباط مستمر با خداوند، باعث رشد و کمال انسان می‌شود. به همین سبب افتقار الی الله، اعظم مواهب الهی است. چراکه امام صادق علیه السلام فرمودند: 💠 «وَ لَا حِجَابَ أَظْلَمُ وَ أَوْحَشُ بَیْنَ الْعَبْدِ وَ بَیْنَ اللَّهِ تَعَالَی مِنَ النَّفْسِ وَ الْهَوَی وَ لَیْسَ لِقَطْعِهِمَا وَ قَتْلِهِمَا سِلَاحٌ وَ آلَةٌ مِثْلُ الِافْتِقَارِ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی...»(7). 🌟ما عین فقر و عجز و ربط به حضرت حق پروردگار متعال هستیم: 💠 «یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللهِ وَ اللهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ»(8) 💠 ظلوماً جهولاً؛ بالاترین وصف انسان در قرآن : 💠 در آیه مشهور «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولًا.»(9)؛ 🔺برخلاف معنای لغوی ظلوم (بسیار ستمکار) و جهول (بسیار نادان)، 🌹حضرت امام (ره) می‌فرماید: ❇️ «بعضی می‌گویند که «ظلوماً جهولًا» بالاترین وصفی است که خدا برای انسان کرده؛ «ظلوماً» که همه بت‌ها را شکسته و همه چیز را شکسته؛ «جهولًا» برای این که به هیچ چیز توجه ندارد و هیچ چیز را متوجه به آن نیست، غافل از همه است.»(10) 🔺ظلوم و جهول بودن انسان، هر چند به ظاهر عیب و ملامت است، ولی همین ظلم و جهل، گویای قابلیت انسان برای حمل امانت الهی است؛ زیرا کسی که متصف به ظلم و جهل می‌شود، شأنش اتصاف به «عدل» و «عقل» و «علم» نیز هست، والا به کوه و درخت و آسمان‌ها و زمین، «ظالم» و «جاهل» نمی‌گویند، چون شأنیت اتصاف به عدالت و عقل و علم ندارند؛ بنابراین انسان به خاطر این که شأن و استعداد علم و عدالت را دارد، ظلوم و جهول است و قابلیت حمل امانت الهی را دارد. 🔺ظلوم و جهول یعنی: فقط انسان مستعد است برای حمل امانت الهی. از طرف دیگر، انسان به خودی خود، عین فقر و نیاز و فاقد عقل و علم و عدالت ذاتی است؛ یعنی ظلوم و جهول گویای «فقر وجودی» و «افتقار الی الله» انسان نیز هست. اقیانوس هم وسعت دارد و هم عمق، «ظلوم» و «جهول» نیز، نماد وسعت و عمق اقیانوس فقر انسان است.🍀👇 ••✾❀🕊🚩🕊❀✾•• 🆔https://eitaa.com/nasimefeyz