🎯 چطور عکس‌ها و چت‌هایی باقی‌مانده از عزیزانمان معنای سوگواری را تغییر می‌دهند؟ 🔴 اگر همانطور که ماریسا رنی‌لی، روزنامه‌نگار آمریکایی گفته است، معنی غم «تکرار تجربۀ کنار آمدن با فقدان» باشد، نوعی از غمِ خردکننده هست که فقط ما آدم‌های عصر دیجیتال تجربه‌اش کرده‌ایم: عزیزی را از دست می‌دهیم، اما ردپاهای دیجیتالش با ما می‌ماند. وقت و بی‌وقت در یک «یادآوری خودکار تاریخ تولد» که به ایمیل‌مان می‌آید، یا هنگام اسکرول‌کردن این یا آن شبکۀ اجتماعی، اسمش را یا عکسش را می‌بینیم و دوباره فقدانش بر سرمان آوار می‌شود. برای این پیام‌های خودکار فرقی نمی‌کند که گاهی چقدر به فراموش‌کردن و گذشتن نیاز داریم. 🔴 بعد از مرگ آدم‌ها، دارایی‌های دیجیتال آن‌ها بدون رسیدگی در فضای اینترنت معلق می‌ماند. و وقتی وارثان کنترل حساب‌های متوفی را برعهده می‌گیرند، با دوراهی چالش‌برانگیزی روبه‌رو می‌شوند: آیا این یادگاری‌های عجیب و غریب را نگه دارند، یا همۀ حساب‌ها را ببندند و مرگ مجدد عزیزشان را بپذیرند؟ 🔴 یکی از هزاران نمونه‌، اشلی ریس، زن جوانی است که همسر ۳۴ ساله‌اش را در اثر سرطان از دست داد. تازه بعد از آن بود که فهمید حضور رابرت در زندگی دیجیتال او چقدر محسوس است. هر گاه یوتوب را باز می‌کرد، الگوریتم هوشمند ویدئوهایی را نشانش می‌داد که رابرت می‌پسندید؛ نیرویی غمبار او را به خواندنِ هزاران بارۀ چت‌هایش با رابرت می‌کشید، هر گاه دلش تنگ می‌شد، گالری عکس‌های گوشی همسرش را باز می‌کرد و لحظه‌های باهم‌بودنشان را می‌دید و همۀ این‌ها به زبان خودش «یعنی آسیب روحی هر روزه». 🔴 پرسه‌زدن در حساب‌های کاربری کسی که از دنیا رفته همان‌قدر که آرامش‌بخش است، می‌تواند دردناک هم باشد و چیزهایی را آشکار می‌کند که بازماندگان انتظارش را ندارند و برایش آماده نیستند. 🔴 ماری، زنی که مادرش را از دست داده، چنین تجربه‌ای داشت. مادرش قبل از مرگ اطلاعات همۀ حساب‌های کاربری‌اش را به دخترش سپرد و تازه بعد از مرگ او بود که ماری فهمید مادرش یک حساب ناشناس توییتر داشته است که آنجا بحث‌های سیاسی می‌کرده یا حساب اسپاتیفای او پر از آهنگ‌های تیلور سوئیفت بوده است. این یافته‌های تازه اگرچه برای ماری جالب بود، اما غمی دردناک هم با خود داشت و یادآور این بود که رابطۀ او با مادرش، آنقدرها هم که فکر می‌کرد، نزدیک نبوده است. 🔴 فناوری‌هایی که می‌تواند یادگاری‌های سابقاً ناملموس افراد را ثبت کند، نعمت است. خیلی از بازماندگان می‌گویند از پیام‌های دیگران به حساب‌های کاربری عزیزان درگذشته‌شان حس خوبی پیدا می‌کنند، اما این حس آغشته به درد نیز هست. 🔴 وب‌سایت‌ها تعطیل می‌شوند، حساب‌های کاربری هک می‌شوند، دستگاه‌ها خراب می‌شوند. نمی‌توان به این خیال بود که پیام‌ها و خاطرات شبکه‌های اجتماعی تا ابد باقی‌ می‌مانند. اما آن‌ها آنقدر باقی خواهند ماند که به فکرشان باشیم. شاید بد نباشد که «وصیت‌‌های دیجیتال» را جدی‌تر بگیریم. به این فکر کنیم که راه درست مواجهه با میراث دیجیتال عزیزانمان چیست، یا شاید باید به اطرافیانمان بگوییم که اگر آن اتفاق حتمی افتاد، چه باید بکنند. چون این چیزها دیگر فقط مشتی آت‌وآشغال دیجیتال نیستند. روزی می‌رسد که این‌ها تنها چیز‌هایی هستند که از ما به ‌جا ‌مانده‌. 📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «مادرم می‌گوید بعد از مرگش برایم ایمیل می‌فرستد» که در بیست‌‌ونهمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۲ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ کیت لیندزی است و آمنه محبوبی‌نیا آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید. 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: https://B2n.ir/n41173 ✅ با ما باسواد شوید 🚩 نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی استان گیلان 🌐 @nasra_guilan