✅ چرا مطبوعات کاغذی هنوز مهمند؟
💠 البته که روزنامه‌نگاری در ایران مشکلات خود را دارد اما این #رشتو در پی برجسته کردن نقاط قوت مطبوعات است.
🔸علاقه به چاپ و کاغذ یک نوع فتیشیسم نیست و روزنامهنگارها هم آدم‌های هیستریکی نیستند که عشق اول و آخرشان بوی کاغذ روزنامه و مرکب چاپ باشد. آنها با تضعیف مطبوعات و بلبشوی فعلی بازار کاغذ شاهد نابودی یک سنت هستند: سنت روزنامه‌نگاری مطبوعاتی.
🔸سنت روزنامه‌نگاری در ایران - همان سنت نیمه‌مستقل که رشته‌های ارتباطات در کشور هم بر آن بنا شده - هنوز روزنامه‌نگارانی تولید می‌کند که دست‌کم روی کاغذ، ناظر قدرت و نماینده مردمند. مهم‌ترین ستون و نقطه اتکای این سنت همچنان مطبوعات هستند.
🔸در شرایطی که دانشکده‌های ارتباطات و دیگر رشته‌های مرتبط با روزنامه‌نگاری عملا دانشجویان را برای کار در تحریریه‌ها آموزش نمی‌دهند، مطبوعات بار اصلی آموزش روزنامه‌نگاران حرفه‌ای آینده را به دوش می‌کشند. خبرگزاری‌ها با فاصله زیاد از مطبوعات در رتبه دوم قرار دارند.
🔸منابع مولد ژورنالیست در ایران مطبوعات و در درجه اول روزنامه‌ها – چه محلی و چه سراسری - هستند. بسیاری از ژورنالیست‌های خبرگزاری‌ها، رادیو و تلویزیون کار خود را از مطبوعات آغاز کرده‌اند و کارآموزانی مطبوعاتی بوده‌اند که بعد به رسانه‌های غیرچاپی رفته‌اند.
🔸با مرگ احتمالی مطبوعات، آن سنت روزنامه‌نگاری نیم‌بند که به ژورنالیست یاد می‌داد چرا و چگونه باید میکروفن جلوی صاحب قدرت بگیرد و – حتی شده با ترس‌ولرز – بازخواستش کند خاموش می‌شود. جای مطبوعات را رسانه‌هایی خواهند گرفت که مدل کسب‌وکارشان ناگزیر بده‌بستان با قدرت است.
🔸تاریخ رسانه‌ها نشان داده که تلویزیون‌ها و رادیوها و حالا هم شرکت‌های شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها چقدر با قدرت‌های سیاسی زدوبند دارند. راه‌اندازی این‌ها پول زیادی می‌خواهد و کسی که پول دارد خوب با کسی که قدرت دارد کنار می‌آید. مطبوعات با پول‌های خیلی کمتری می‌چرخند.
🔸هیچ تلویزیون و رادیویی، هیچ ویدیویی، هیچ گرافیک تعاملی‌ای، هیچ موشن‌گرافیک و اینفوگرافیکی، هیچ شبکه اجتماعی‌ای، هیچ پیام‌رسانی و حتی هیچ وب‌سایت کلیک‌خوری نمی‌تواند به‌اندازه مطبوعات، با آن عقل سرد، صراحت، بُرندگی و عمق تحلیلی مسایل را بشکافد و جلوی چشم مخاطب بگذارد.
🔸با نابودی سنت روزنامه‌نگاری مطبوعاتی، چرخه تولید ژورنالیست هم ناقص می‌شود و ژورنالیست‌هایی که به بازار کار وارد می‌شوند چه‌بسا بازاریابی را بهتر از نمایندگی مردم و نظارت بر قدرت یاد گرفته باشند. انتقال مفهوم و فلسفه روزنامه‌نگاری عمدتا در مطبوعات شکل می‌گیرد.
🔸اما اگر کاغذ و شرایط اضطراری کشور و بی‌کفایتی مدیران و سودجویی درون‌سازمانی مطبوعات و کوتاه‌اندیشی خود روزنامهنگارها دست‌به‌دست هم بدهد و به مرگ مطبوعات بینجامد، چه خواهد شد؟ هیچ، بی‌لیاقت بوده‌ایم. البته که وقتی خربزه را می‌خوریم، باید پای لرزش هم بنشینیم.
🔸اولین بازنده مرگ مطبوعات مردمند. آنها بخش زیادی از نمایندگان خود را از دست خواهند داد. اما خیلی زود بازنده دوم حاکمیت خواهد بود و در بزنگاه‌ها این را خواهد فهمید. توییتها و پستها و موسسات تحلیل هشتگ و داده‌کاوی فضای مجازی اصلا و ابدا جانشین نهادهای مطبوعاتی نخواهند شد.
🔸تجربه نشان داده با پست‌نویسی در توییتر و قطعه‌نویسی در تلگرام و فیلم موبایلی اینستاگرام روزنامه‌نگار تربیت نمی‌شود.روزنامهنگارها اغلب درمطبوعات تربیت می‌شوند،آن هم با نظام استاد–شاگردی که دهه‌هاست جریان دارد. بخش زیادی از این نظام با مرگ مطبوعات از بین می‌رود و خلاص. / سعید ارکان زاده
✅ با ما باسواد شوید
🌐 @nasragilan