محسن کدیور، روزنامه خرداد، ۱۸/۹/۷۷ : دین حکومت ندارد هیچ روشی را برای نحوه حکومت پیشنهاد نداده است؛ نحوه حکومت را مردم تعیین میکنند، چون اصل حکومت یک امر عقلانی است، نه دینی.
محمد مهدی فولادوند، روزنامه صبح امروز، ۱۹/۱۰/۷۸ : عمر نوح پیامبر ۶۰ الی۷۰ سال بوده و ۹۵۰ سال، عمر خاندان نوح بوده است، نه شخص نوح، واقعاً بعید است یک شخص نهصد و پنجاه سال عمر کند.
محمد مجتهد شبستری ماهنامه زنان، آبان ۷۸ : آنچه پیامبر از طریق کتاب و سنت پیاده نمود و احکامی که بیان کرد، اقدامات ممکنه و مقدور آن زمان بود، ما هم مطابق زمان خود، باید اقدام کنیم.
هفته نامه پیام هاجر، ۱۶/۱/۷۹،ش۳۱۰،ص۶: یکی از معضلات ما شیعیان، نداشتن منابع موثق روایی است، لذا هر کسی در هر موقعیتی با ذکر روایات و احادیثی که به معصومین نسبت داده میشود، جوانان پاکدل و شیفته مذهب را فریب داده و مرکز اقتدار مافیایی خود را حفظ میکند.
روزنامه خرداد، ۲/۹/۷۸،ص۶: اصل آزادی در انتخابات دین یا بی دینی از اصول مسلم حقوق انسانی است و قرآن نیز این اصل را به عنوان یک حق انسانی به رسمیت شناخته و میفرماید:«لا اکراه فی الدین».
محمد مجتهد شبستری، ماهنامه کیان، بهمن ۷۷: در مسائل حکومت و سیاست فعل و قول معصوم حجت نیست. زیرا این قبیل احکام تاریخی و زمانیاند. آنچه در صدر اسلام بوده باید با قوانین امروز حقوق بشر سنجیده شود. ممکن نیست پایههای اصلی زندگی سیاسی و اجتماعی انسان بر استنباط از متون دینی مبتنی شود.
محسن کدیور، ماهنامه کیان، بهمن ۷۷: معصومین(ع) فقط در کلیات و اصول اسوهاند، نه در فروع و جزئیات.
داریوش شایگان، ماهنامه کیان، بهمن ۷۷: ایدئولوژی کردن دین مساوی انتحار معنوی دین است، حوزه دین از سایر حوزهها جداست و نباید همتای دیگر قالبهای زندگی بشری قرار گیرد.
احمد قابل، روزنامه صبح امروز، ۲۴/۷/۷۸،ص۶: پذیرش دین حق است نه تکلیف؛ در نتیجه هر کس حق تبدیل دین خود را هم خواهد داشت.
حبیب الله پیمان، هفته نامه پیام هاجر، ۲۳/۹/۷۸، ص۶: فرآن قابل نقد عقلی و تجربی است و خود قرآن نیز در آیات بسیاری دعوت به آن نموده است.

فاطمه گوارایی هفته نامه پیام هاجر، ۲۳/۱/۷۹ ش۳۱۱، ص۲: داستان تکاپوی آدم که جرأت کرد میوه ممنوعه را برگیرد و زیستن زبونانه را نفی کند، دوباره و دوباره (با آمدن عاشورا) به تصویر کشیده شده است.
عباسی سلیمانی، روزنامه خرداد، ۷/۷/۷۸، ص۶: هر گونه خشونت (قانونی و غیر قانونی) از ساحت مقدس پیامبر به دور است.
احمد نراقی، هفته نامه راه نو، ۱۷/۵/۷۷،ش۱۶، ص۱۲: در قلمرو ایمان نیز تسامح هست؛ به این معنا که ایمان ابراهیمی، ایمان دین گرای شکاک و ایمان ملحد دین گرا، هر سه با تفاوت مراتب بهرهای از قدسیت دارند و هر سه دسته مؤمناند.
مهرزاد بروجردی، ترجمه علی صدیق زاده، ماهنامه کیان، مهر و آذر ۷۸، ش۴۹، ص۴۰ به بعد: اسلام نیز چون مسیحیت در نهاد خود قابلیت عرفی شدن و سکولاریزه شدن را دارد و چنین امری در حال وقوع است.
محمد مجتهد شبستری، ماهنامه چشم انداز ایران، فروردین و اردیبهشت ۷۹، ش۴، ص۶۸: وحی امری تجربی است، نه امری گزارهای. وحی یافتنی است، پیامبر هم وحی را تجربه کرد و یافت، قرآن هم میگوید تو وحی را تلقی کردی و از مخاطبان خود نیز خواسته که وحی را تلقی کنند. اگر دیگران وحی را صرف گزارههای قرآنی بدانند، وحی بودن قرآن بر آنها معلوم نشده است.
احمد الستی، روزنامه ایران، ۱۹/۹/۷۷، ص۱۲: موسی به دین خود عیسی به دین خود؛ فرهنگ یک ملت نظیر یک لحاف چهل تکه است که از نقوش متفاوت تشکیل شده و به جای تعارض با هم کنار آمده و به تفاهم رسیدهاند.
مرضیه آذرافزا، هفته نامه پیام هاجر، ۱۳/۷/۷۸، ش۲۸۶، ص۸: اینکه پیامبر را ابوالقاسم لقب دادهاند نه ابو فاطمه حاکی از غلبه فرهنگ جاهلی مردسالاری است.
مقصود فراستخواه، هفته نامه توانا، ۲۲/۶/۷۷،ش۲۸، ص۸: حقیقت ثابت نداریم؛ حتی در دست انبیاء و معصومین هم حقیقت ثابتی نبوده که بتوانند آنرا برای همه ازمنه و امکنه دیکته کنند.
احمد نراقی، هفته نامه آبان، ۱۱/۱۰/۷۷، ش۵۹، ص۴: وحی برای نسلهای بعد از زمان خود، قابل فهم نیست، چون کدهای مشترک زبانی به مرور زمان از بین میرود به علاوه ذات وحی زبانی، ناقص است، چونت بالاجبار یک امر آسمانی باید در قالب الفاظ زمینی قرار گیرد و این خود محدودیت آفرین است.
جواد مقامی، آفتاب امروز، ۲۴/۱/۷۹: سالهای فراوان و بلکه قرنها این بزرگداشت (قیام عاشورا) حاصلی جز تأثر، حزن و اشک آوری نداشته.
همشهری، ۱۷/۱۲/۷۸: نوحه خوانیهایی که متأسفانه الان در جامعه ما به شدت رواج دارد… این باید تعدیل بشود و به جای خودش بنشیند. تشویقهایی که در این زمینه میشود، تشویقهایی که از ناحیه برخی روحانیون میشود، باید به جای خودش بنشیند.