#شهدای_کربلا 🏴 قاسم بن حسن قاسم بن حسن بن علی(ع) از مادری ام ولد به نام رمله یا نفیله متولد شد و از این جهت او هم از طرف پدر و هم از طرف مادر با ابوبکر بن حسن(ع) که او نیز از دیگر شهدای کربلاست برادر می­ باشد. او نیز به همراه اهل بیت امام(ع) از مدینه تا کربلا امام حسین(ع) و اهل بیتش را همراهی کرده بود. در تاریخ از «حمید بن مسلم» که خود یکی از سپاهیان عمر بن سعد در کربلا بود، نقل شده که: «جوانی پا به میدان نبرد گذاشت که چهره اش چون پاره ماه بود. او پیراهن و شلواری به تن و نعلینی به پا داشت، که بند یکی از آنها پاره بود و فراموش نمی­ کنم که بند نعلین پای چپ او بود، پس قاسم ایستاد تا که بند کفشش را محکم کند. در این هنگام عمرو بن سعد ازدی به من گفت: «به خدا قسم من بر او حمله خواهم کرد.» به او گفتم: «سبحان الله! چه منظوری داری؟ به خدا قسم که اگر او مرا بکشد، من دست خود را به سوی او دراز نمی­ کنم، این گروه که اطراف او را گرفته­ اند، او را بس است!» اما او بر گفته اش تأکید کرده گفت: «من به او حمله خواهم کرد.» پس به قاسم حمله کرد و چنان ضربتی بر فرق سر قاسم زد که او به صورت بر زمین افتاد و فریاد برآورد: «یا عمّاه!» پس حسین(ع) چون باز شکاری از جای جست و چون شیر خشمگین بر سپاه کوفه حمله کرد، پس ضربتی بر عمرو بن سعد ازدی زد. عمرو دست خود را سپر خود قرار داد تا جلوی ضربه حسین(ع)  را بگیرد ضربت شمشیر حسین(ع) دستش را از بازو جدا کرد در این هنگام  عمرو بن سعد از همراهانش کمک طلبید، سپاه کوفه برای نجات او شتافتند در این هجوم ناگهانی، جسم عمرو بن سعد لگدکوب اسبان سپاه عمر بن سعد شد و سینه­ او در زیر سم اسبان خرد شد. 🏴 علی اکبر بن حسین على اكبر علیه السلام ، بزرگ ترین پسر امام حسین علیه السلام بود كه از نظر صورت و سیرت و سخن گفتن، به حدّى شبیه پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بود كه هر كس شوق دیدار پیامبر صلى الله علیه و آله را داشت، به او مى نگریست. شیخ صدوق(ره) به نقل از امام زین العابدین علیهم السلام می نویسد: هنگامى كه على اكبر علیه السلام براى مبارزه به سوى دشمن رفت، چشمان حسین علیه السلام، گریان شد و گفت : «خدایا ! تو بر ایشان گواه باش ، كه فرزند پیامبرت و شبیه ترینِ مردم به او در صورت و سیرت ، به سوى آنان مى رود» . علی اکبر علیه السلام به میدان رفت و جنگ نمایانی کرد. آن گاه، ده تن از آنان را كُشت و سپس به نزد پدرش باز گشت و گفت: اى پدر ! تشنه ام. حسین علیه السلام فرمود: «شكیبایى كن، پسر عزیزم! جدّت با كاسه اى پُر به تو مى نوشانَد» . او باز گشت و جنگید و ۴۴ تن از دشمنان را كُشت. تاریخ الطبرى به نقل از ابو مِخنَف می نویسد: زُهَیر بن عبد الرحمان برایم نقل كرد كه : مُرّة بن مُنقِذ بن نُعمان عبدى لیثى، او را دید و گفت: گناهان عرب بر دوش من، اگر بر من بگذرد و چنین كند و من، پدرش را به عزایش ننشانم ! على اكبر علیه السلام ، با شمشیرش به دشمن حمله مى بُرد كه بر مُرّة بن مُنقِذ گذشت . او نیزه اى به على اكبر علیه السلام زد و او بر زمین افتاد . على اكبر علیه السلام، ندا داد: اى پدر ! سلام بر تو ! این، جدّم است كه به تو سلام مى رساند و مى فرماید: «زودتر ، به سوى ما بیا». دشمن، گِردش را گرفتند و با شمشیرهایشان، او را تكّه تكّه كردند . 🏴 جعفر بن عقیل جعفر برادر مسلم بن عقیل و فرزند دیگر عقیل است. مادر او امُّ الثَّغَرم دختر عامِر از بنی‌کلاب همنان عامری است. جعفر بن عقیل » روز عاشورا در سپاه امام حسین علیه السلام به میدان رفت و شمشیرزنان رجز خواند:« من جوان ابطحی طالبی از خاندان هاشم و غالب هستم. ما از بزرگان و سادات هستیم و حسین در میان ما پاک و مطهر است.» وی ۱۵ نفر از سپاه عمر بن سعد را به هلاکت رساند و سرانجام مردی به نام بشر بن حوط او را به شهادت رساند.  🏴 ابراهیم بن حصین اسدی ابواسحاق ابراهیم بن حصین اسدی از یاران دلیر امام حسین (ع) و از کسانی است که به نقلی حضرت اباعبدالله (ع) در هنگام تنهایی از آنها یاری طلبید و یکایک ایشان را نام برد. در روز عاشورا ابراهیم نزد امام (ع) رفت و از ایشان اجازه میدان گرفت. وی پس از کسب اجازه مبارزه از امام حسین (ع) به میدان رفت و با خواندن رجز به سپاه دشمن حمله کرد. او در نبردی دلاورانه، پس از به هلاکت رساندن ۸۴ تن از نیروهای دشمن، به شهادت رسید. 🏴 ام وهب امِّ وَهَبْ دختر عبد و همسر عبدالله بن عمیر کلبی از طایفه نمر بن قاسط است. برخی نام وی را قمر یا قمری خوانده‌اند. بنا به نقلی امِ‌ وهب پس از شهادت همسرش عبدالله ، کنار او آمد، خاک و خون از چهره او برگرفت و گفت: بهشت گوارایت باد، در همین لحظه غلام شمر که رستم نام داشت به دستور وی با زدن عمودی آهنین بر فرق زن او را به شهادت رساند. او نخستین بانویی بود که در کربلا به شهادت رسید. 🆔 @natgeofarsitv