#افطارنامه افطار بیـست و ششم قسمت نوزدهم: مایه‌ نجات عالم... وَ مَا أَرْسَلْنٰكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِين و خداوند آن هنگامی که ذات آدمی را با سر انگشت شگفتی می‌آفرید و در آن از نور وجود خود می‌دمید محبت را مثل خون در رگهای انسان جاری ساخت تا بتواند با ناملایمتهای روزگار بسازد و به خود و خانواده و خلقت اطرافش عشق بورزد تا عشق حقیقی برسد... سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا و این رزق بزرگ و با برکت نصیب ما شد و قرعه‌‌ی فال به نام ما افتاد که در اعماق قلبمان محبت شما نهفته باشد و در سختی و شادی نام شما باشد که کاممان را شیرین می‌کند دلهای ما هر چند زنگار گناه گرفته باشد اما هنوز هم در پس این غبارها عشق شماست که تجلی می‌کند و سلام بر شمایی که مظهر تمام محبت خدایی و از نسل مهربانترین فرد خلقت که بانی وحی بود و بذر عشق شما را در دل ما کاشت و محبت شما و پدرانتان همان دستاویزیست که قیامت ما را به ساحل نجات خواهد رساند 💠برداشتی آزاد از: سوره انبیاء آیه ۱۰۷ سوره مریم آیه ۹۶