✅جواب کامل شبهه ↘️↘️ 👈اول: هر کشوری به اسطوره‌ها و بزرگان خودش احترام زیادی می‌ذاره. قهرمانان هر کشوری درجه و جایگاه‌های مختلفی نزد مردم اون کشور دارن. ممکنه یه اسطوره برای مردم در درجه 100 باشه، دیگری در درجه 90 و افرادی در درجه پایین‌تر. همه این شخصیت‌ها قابل احتراما؛ ولی این احترام‌ها کم و زیاد داره. دوم: اسطوره و قهرمان هر کشوری متفاوته. بعضی‌ها به شخصیت‌های ملی احترام می‌ذارن، بعضی‌ها به شخصیت‌های دینی و مذهبی، بعضی‌ها هم به قهرمانان ورزشی یا هنری. معمولاً مردم یک کشور به میزان علاقه‌ای که به این افراد دارن، روزی رو به نام اون‌ها نامگذاری می‌کنن. مثلاً در آلمان روز عروج حضرت مسیح به آسمان رو، یا در اسپانیا و ایتالیا روز جشن یوسف مقدس رو، روز پدر نامگذاری کردند. یا مثلاً در پرتقال و اسپانیا روز تولد مریم مقدس، روز مادر نامگذاری شده؛ ولی در ژاپن سالروز تولد همسر وقت امپراطور رو به عنوان روز مادر جشن می‌گیرن. کشور ما هم چون مسلمان و دارای اعتقادات اسلامی و شیعی هست، روز تولد حضرت علی علیه‌السلام رو به عنوان روز پدر انتخاب کردن؛ چون دین ما این افراد رو بالاترین و باارزش‌ترین افراد به حساب میاره؛ همان‌طور که پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم فرمودن: «من و علی، پدران امت هستیم». وقتی حضرت علی علیه السلام پدر معنوی ما باشه، روز تولد او هم به عنوان روز پدر قرار می‌گیره. سوم: همه اسطوره‌های ملی ما مثل مولانا، حافظ، سعدی، فردوسی، ابوعلی سینا، پوریای ولی و امیرکبیر مسلمان بودن و به شخصیت‌های دینی هم افتخار می‌کردن؛ حتی قبر بعضی از اونها مثل امیرکبیر در حرم امام حسین علیه‌السلام قرار داره. چهارم: علاوه بر اینها، اکثر اسطوره‌هایی که اسمشون برده شد، روزی رو در تقویم ایران به خودشون اختصاص دادن؛ مثلاً روز اول شهریور که سالروز تولد ابن سیناست، روز پزشک نامگذاری شده، روز 25 اردیبهشت به نام فردوسی ثبت شده، هشتم مهرْ روز مولانا و بیستم مهرماه روز حافظ.