نوحه بیست و هفتم ماه رمضان 📝 هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرقِ نواست(۲) دلِ زینب زِ غمش خون گشته دیده اش چو رود جیحون گشته حسن از داغ پدر میسوزد شمع هفتمِ پدر افروزد هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرق نواست(۲) زِفراقش چو حسین گریان است زین سبب طفل یتیم نالان است شده هفت شب که نیامد مولا در جنان مهمان شد بر زهرا هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرق نواست(۲) هفتمین شب شد و مسجد خاموش صوت مولا نشنیده بر گوش نیلی شد ارض و سماء زین ماتم عرشیان جمله فرو اندر غم هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرق نواست(۲) علی بر عالمیان داد پناه بود بهر همه او چراغ راه او که امید همه شاه و گدا عاقبت در ره دین گشته فدا هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرق نواست(۲) هفتمین شام غم و سوزَد دل داغ مولا به جهان گشت حاصل یارب این اهل عزا کن نظری که بجز درگه تو نیست دری هفتمین شامِ عزاست کوفه را غرق نواست(۲) @navaye_asheghaan