تقدیم به معلمان عزیزتر از جان که ذره ذره از شمع وجود خود را صرف روشنایی شب‌های تار دانش‌آموزانشان می کنند. تندیس شکوفایی مصطفی عابدی اردکانی «غروب» حق پدری دارد استاد به شاگردش «من علمنی حرفا...» هر لحظه شود وردش لب‌های معلم را باید که طلایش کرد در تیرگی شب‌ها، خورشید صدایش کرد سرچشمه ایمان و امید و محبت «تو» تندیس شکوفایی در کوی صلابت «تو» در ساحت چشمانت انگار خدا جاریست گفتار تو پایان هر غصه و بیماریست در منزلتت حتی یک واژه نمی‌یابم از دل بتراود این: «تو» مسجد و محرابم عطر سخنت جاری در صحن کلاس درس هر واژه «تو» قدرت؛ پایان سکوت و ترس من میوه عمر «تو»، من حاصل رنج «تو» من ذره ناچیزی از معدن گنج «تو» باید که طلایش کرد این جمله مولا را من علمنی حرفًا، قد صیرنی عبدا روز معلم مبارک #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷