تجربه ی فضای دانشگاه از نگاه یک طلبه سال گذشته در کنکور ارشد شرکت کردم و در یکی از دانشگاه های تهران با رتبه ی خوب قبول شدم. دوره ی ارشد کوتاه ترین دوره ی دانشگاهی به حساب میاد، که البته دو ترم اولش برای ما بخاطر کرونا بصورت مجازی سپری شد. ورود به دانشگاه یک ترجمه ی جدید و هیجان آور هست، چه در سن ۱۸ سالگی باشی چه ۲۵ سالگی و چه بالاتر. 🔸در ورود به دانشگاه، اولین چیزی که باهاش مواجه شدم، ساختمان های بزرگ آموزشی و تحقیقاتی و فضای سبز بسیار زیبا و چشم نواز بود. حوزه هایی که در آن درس خوانده بودم، در مقایسه با اینجا شاید یک بند انگشت در مقایسه با تمام بدن باشد. 🔹 مختلط بودن کلاس ها و محیط دانشگاه هم تجربه ی جدیدی بود که نه در مدرسه و نه در حوزه ندیده بودم. شوخی ها و خنده های دخترها و پسر ها با هم، در راه رو های دانشکده ها معمولا طنین انداز می شد. 🔸 در دانشگاه مسأله ی زبان انگلیسی به شدت جدی است. بسیاری از منابع درسی در رشته های گوناگون از علوم انسانی تا کشاورزی و مهندسی و.. به زبان انگلیسی هستند. گذشته از اینکه در برخی موارد حتی زبان انگلیسی هم کفاف نمی‌دهد و باید علاوه بر آن، یک زبان دیگر هم یاد بگیری مثل آلمانی. 🔹 یک فایده ی مهمی که دانشگاه برای من داشت این بود که نگاهم را به مسائل وسیع تر کرد. از تنگ نظری ای که در آن بودم مرا بالاتر آورد و دیدم را گسترده تر کرد. دانشگاه از محافظه کاری ها فاصله داشت و با امور مختلف بصورت چالشی تر برخورد می کرد. برخلاف حوزه که در حوزه معمولا نگاه تک بعدی به قضایا هست و بخاطر همین نگاه، خود را به چالش نمی‌کشند و مخالف تغییر هستند. 🔸کلاس های دانشگاه چندان مفید و قابل استفاده نبودند و بیشتر کار بر عهده ی خود فرد و مطالعات و تلاش های شخصی است، استاد در بهترین حالت فقط کلیات مطالب را می گوید و به فکر جهت دهی می کند. اما در حوزه، محور آموزش در کلاس هاست و استاد سعی می کند خط به خط و کلمه به کلمه مطالب را توضیح دهد. 🔹 دانشگاه از جهت فضای معنوی، به شدت تُهی بود. طلبه احساس غربت می کند در این فضا. اگر نبود هیئت هفتگی خوابگاه ، حقیقتا تحمل این فضا بسیار سخت می شد. 🔸احترام به اساتید و همچنین دلسوزی اساتید برای آموزش، در دانشگاه به هیچ وجه قابل مقایسه با حوزه نیست. رابطه ی دانشجو با استاد تقریبا شبیه به رابطه ی کارمند با مراجعه کننده است. ولی رابطه ی استاد حوزه با طلبه شبیه رابطه ی مشاور دلسوز با طالب مشاوره است. 🔹 با وجود تمام تفاوت ها بین این دو فضا، هر دو در یک امر شریک هستند و آن هم عبارت است از اینکه هم حوزه و هم دانشگاه انسان را از زندگی انضمامی اش دور می کند. محیط علمی و درسی، فضایی را فراهم می کند که ممکن است فرد را از واقعیت های زندگی دور کند و او را محصور در کتاب ها و نظریه ها کند. @nedayandisheh