🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 17 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 5- پرهیز از تشبه به نااهلان (قسمت اول) گروه‏های منحرف نشانه‏هایی دارند. این نشانه‏ها گاهی در لباس، زمانی در آرایش سر و صورت، گاهی در كلمات و اصطلاحات و زمانی در رفتارهای‏شان نمودار می‏گردد. پاره‏ای از این نشانه‏ها، با آگاهی و اختیار انتخاب شده و برخی دیگر، بدون توجه و به صورت تدریجی به یك گروه یا جریان، اختصاص یافته است. به عبارت دیگر، برخی از این نشانه‏ها وضع تعیینی دارد و بعضی دیگر وضع تعینی. اگر لباس، رفتار یا كلامی به گروهی اختصاص داشته باشد، هر بار كه مشاهده شود، به صورت طبیعی آن گروه را به یاد خواهد آورد. بدین ترتیب، استفاده از نمادهایی كه متعلق به فرهنگ باطل است، تبلیغ و تقویت آن فرهنگ و اعلام حیات و حضور آن در جامعه است. ما با استفاده از این نمادها، عضویت خود را در آن اندیشه و وفاداری خود را به آن اعلام می‏كنیم، سیاهی لشكر آن محسوب می‏شویم و از آنها به شمار می‏رویم. حضرت علی علیه‏السلام می‏فرماید: مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ فَهُوَ مِنْهم؛ هركس به گروهی شبیه گردد، از آنها است. (نهج البلاغة، حكمت 207؛ عوالی اللئالی، ج 1، ص 165 و كنزالعمال، ج 4، ص 287) بهره گرفتن از یك نماد، پذیرش آن و ابراز مهر به او است و نشان از تولی دارد: «وَمَن یتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُو مِنْهُمْ»؛ هركس از شما كه تحت ولایت آنها رود، از آنها است. (مائده 5: آیه 51. ) انسان مؤمن، موظف است از مشابهت با نااهلان و منحرفان بپرهیزد. پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به امت خود سفارش می‏فرمودند: وَلا تَشَبَّهوا بِالیهودِ؛ ظاهر خود را مانند قوم یهود مگردانید. (من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 130) امام صادق علیه‏السلام لباسی را كه با عصفر رنگ شده بود دوست نمی‏داشت و می‏فرمود: لباس سرخ نپوشید كه آن زی قارون و رنگ بنی‏امیه است. (مستدرك الوسائل، ج 3، ص 250. ) بر این اساس، تغییری كه در تیپ ظاهری انسان‏ها رخ می‏دهد، نشان از طوفانی درونی دارد كه بر زوایای افكار و امیال آنان اثر گذاشته‏است. لباس انسان در نگاه نخست شأنی از ظواهر اوست و جلوه بیرونی شخصیت او به شمار می‏رود؛ اما در نگاه دقیق، پیوندی ناگسستنی با باطن او دارد و پرده از واقعیات درون او برمی‏دارد. با توجه به اهمیت نماد و توانایی فراوان آن در انتقال فرهنگ، تلاش برای «اظهار و ابراز شعایر»، «بزرگداشت آنها»، «محافظت از آنها» و «ایجاد و ابداع نمادهای جدید یا تكمیل نمادهای موجود»، یك ضرورت اجتماعی و فرهنگی است. «محافظت از نماد»، هم به معنای باقی نگاه داشتن ظاهر نماد و حضور مستمر آن در صحنه اجتماعی است و هم به معنای جلوگیری از تحریف آن و حفظ رابطه نماد با معنای اصیل آن. خداوند متعال می‏فرماید: «وَ مَن یعَظِّمْ شَعَائرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ»؛ بزرگ‏داشت شعایر الهی، نشانه تقوای قلب است. (كافی، ج 4، ص 271) هم‏چنین می‏فرماید: «یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَائرَ اللَّهِ»؛ ای اهل ایمان! حرمت شعایر الهی را نگاه دارید. (مائده 5: آیه 2. ) ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.com