🍂سلسله مباحث: شماره 32 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | 2️⃣ دارایی، مخارج و سطح زندگی طلبه🌺 🔅دارایی، مخارج و سطح زندگی طلبه (قسمت سوم) منزل مسكونی طلبه، اتومبیل سواری او، لباس، خوراك، هزینه مسافرت و پذیرایی‏اش از میهمان، همه باید با معیار توده جامعه تنظیم شود و بهره گرفتن از اسباب رفاهی ویژه ثروتمندان و مترفان برای روحانی مجاز نیست. تهیه یك‏باره مواد غذایی و مصرفی حتی در شرایط خاص ـ مثلاً خرید مقدار زیادی گوشت هر چند در طول زمان مصرف شود یا برای برگزاری یك مجلس میهمانی یا رفع نیاز چند خانواده باشد ـ بازتاب اجتماعی پسندیده‏ای ندارد؛ زیرا مقدور توده متوسط نیست و درد و حسرت آنان را برمی‏انگیزد. در شرایطی كه توده مردم گرفتار تأمین نیازهای اولیه خویش‏اند، مشاهده شادخواری و رفاه‏زدگی طلبه برای آنان بسیار دشوار و آزارنده است. از سوی دیگر، اگر موقعیت مالی طلبه اجازه دهد نباید در خرج كردن از این سطح بسیار پایین‏تر باشد؛ زیرا متهم به خشك‏دستی یا ریاضت ناروا می‏شود. وقتی توده مردم زیر بار سنگین هزینه‏ها كمر خم كرده‏اند، استفاده از مواهب مادی و اسباب رفاهی ویژه و برانگیختن نگاه حسرت‏آمیز دیگران به بهانه «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ» و «لِمَ تُحَرِّمُ مَآ أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ» اشتباه است. و آن‏گاه كه نوع مردم از اسباب رفاهی عام برخوردارند، پرهیز از استفاده به بهانه دنیاگریزی و زهدنمایی موجب جلب نگاه ترحم‏آمیز دیگران خواهد بود و به شدت مذموم، تنفرآور و تحمل‏شكن وظیفه ما در انتخاب اسباب زندگی محكوم شرایط اجتماعی است و تقید ما به این وظیفه، مراعات تقوا. ادامه دارد... 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir