#سه_شنبه_های_تربیتی 🔹تربیت دینی فرزندان // شماره 29 // اصول مهم تربیتی🔹👇🏿👇🏿 ——————————- 🔅سه اصل مهم در تربیت: الف: زمینه سازی ب: انگیزه دهی ج: باور آفرینی 2️⃣ ب: انگیزه دهی 2. 1. آموزش های همراه با احساس و باور 👈 عوامل تأثیرگذار بر احساس (قسمت اول) 👉 ✔️ طینت طینت یا سرشت از زمینه های میل یا بی میلی به موضوعات دینی است. در آموزه های دینی به دو نوع طینت اشاره شده است: طینت عِلّییون و سِجّییون. یک عده خوش طینت و خوش ذات و مایل به خیر و خوبی­ اند و عده ای هم به راحتی با موضوعات دینی ارتباط برقرار نمی کنند. از جمله ریشه های خوش طینتی که زمینۀ گرایش به خوبی ها را در دل زیاد می کند عبارت است از: 1. حلال زادگی ؛ 2. پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام ؛ 3. حلال خوری؛ یعنی کسی که حلال زاده است و ولایت حضرت علی علیه السلام را پذیرفته و حلال خور است، هوشمندی معنوی و گرایش طبیعی اش به خیر و خوبی بیشتر است و خوش طینت است. ✔️ تأمین کننده نیازهای عاطفی از جمله عواملی که روی احساسات تأثیر می گذارد، توجه به عواطف و احساسات و نیازهای عاطفی است. اگر ما در تأمین نیازهای عاطفی فرزندانمان کوتاهی کنیم، دیگران با تأمین این نیازها ی صاحب فرزند ما می شوند؛ چرا که از این طریق دلش را تسخیر می کنند ✔️ دوست و دوست داشتنی ها اغلب، ژست، تیپ، تیک، رنگ لباس، نوع و مدل مو، و حس و حالت هایی که فرزندان ما به خود می گیرند، تیمی که به آن علاقه دارند و... متأثر از علاقۀ آنان به دوستان هم سنشان یا دوست داشتنی هایشان و شیفتگی شان نسبت به آن هاست. در قرآن نقش دوست و دوست داشتنی ها بر احساسات و تأثیر آن برن آن بر تربیت دینی، به خوبی مشخص و بیان شده است. به عنوان مثال، حضرت نوح (علیه السّلام) پیامبری الهی بود که، تمام روش های تربیتی را می دانست و عاطفی ترین شخص به فرزندش بود و رزقش نیز حلال و طیب بود؛ اما فرزندش عاقبت به خیر نشد؛.(هود، 42 تا 47 ) زیرا پسر نوح با بدان بنشست و این دوستی ها در انتخابش تأثیر گذاشت.درحقیقت، آنچه مانع نجات و سعادت او شد، دوستان ناباب و تأثیرپذیری او از آن ها بود. بنابراین، گرچه مهم ترین و اصلی ترین عامل تربیت را خواست و ارادۀ شخص است، زمینه ها نیز بی تأثیر نیستند. قرآن شریف می فرماید،: فردای قیامت در محکمۀ عدل الهی عده ای بانک بر می آورند که ای کاش با فلانی دوست نبودیم! واویلا! فلانی ما را از راه منحرف کرد و این آیات به نقش دوست در جهت گیری افراد اشاره می کنند.((فرقان، 28و 29 ).) والدین به همان اندازه که به لقمۀ حلال و تأمین نیازهای فرزندان و محیط و آموزش و... توجه می کنند، باید به دوست و دوست داشتنی های فرزندشان، به خصوص دوستان جذاب و فامیلی نیز توجه کنند و به آن اهمیت دهند. زمان آموزش آیین دوست یابی شش سالگی است. پیش از ورود جدّی فرزندانمان به اجتماع، باید باگفت وگو از طریق داستان و حکایت به آن ها ویژگی دوست خوب، بد ، سیاه،، سفید و خاکستری را بیاموزیم. درصورتی که والدین عاطفی و صمیمی باشند، فرزندان بعد از سن بلوغ، فقط حدود 30درصد تحت تأثیر آن ها و 70درصد تحت تأثیر دوستان و گروه های مرجع خواهند بود. ادامه دارد... به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌹کانال ایتا: https://eitaa.com/joinchat/3433889827C48be11f7a9