🔰ارتحال از مراجع تقلید شیعه (۱۳۰۶ق) 🌀علی کَنی (۱۲۲۰-۱۳۰۶ق)، فقیه امامی قرن ۱۳ و ۱۴ قمری بود. او به عنوان عالمی با نفوذ در دربار ناصرالدین‌شاه، به دفاع از دین و ترویج آن می‌پرداخت. 💢وی در ۱۲۲۰ق در روستای کن، در شمال‌غرب تهران، به دنیا آمد. بعد از آموزش خواندن و نوشتن، و مخالفت بیست ساله خانواده با تحصیل، در یکی از مدارس تهران شروع به تحصیل کرد و سپس به عتبات عالیات مهاجرت کرد. 🔹وی در نجف و نزد بزرگانی محمد حسن نجفی، سید اسدالله شفتی اصفهانی، حسن کاشف الغطاء و مرتضی انصاری شاگردی کرد و جزو چهار عالمی بود که صاحب جواهر به احتهادشان تصریح کرده بود. 🔸ملا علی کنی در ۱۲۶۲ ق. به ایران بازگشت و در تهران ساکن شد و ۱۲۸۲ ق تولیت مدرسه مروی را به دست گرفت و به تربیت عالمان فاضل همت گماشت. از شاگردان وی می توان به موسی شراره عامِلی، اسداللّه تهرانی، محمدعلی خوانساری، محمود لواسانی اشاره کرد. 💠وی به تدریج مرجع تقلید بیشتر مردم و مورد احترام ناصرالدین شاه و دربارش شد. ‌شاه به دیدارش می رفت و امرش مطاع بود و هیچ امر اجتماعی بدون تایید قابلیت اجرا نداشت. 💥وی در مسائل مهم سیاسی دخالت می کرد و شاه را ملزم به رعایت مصالح دین و ملت می کرد که از جمله آنها قرارداد رویتر، تاسیس فراموشخانه و سوء استفاده رسانه ها از کلمه آزادی بود. ⚡️از آثار او می توان به ارشاد الامه، تلخیص المسائل، توضیح المقال و ایضاح المشتبهات اشاره کرد. وی سرانجام در ۲۷ محرم ۱۳۰۶ق (۱۲ مهر ۱۲۶۷) درگذشت و در حرم عبدالعظیم حسنی مدفون شد. ✅ به بپیوندید:🔻 https://eitaa.com/nedaye_tahzib