❇️ 🔅 شماره ۷۳ 💠 توجه انسان به زندگی مادی و عدم توجه به اهمیت اثر اعمال در عالم‌های بعد 🔻 هر انسانی، از هر نژادی، از هر زبانی باشد، معنای را می‌فهمد یعنی چه؛ و با آن زندگی می‌کند؛ و در مقابل، غفلت‌شکنی را هم می داند که باید سبک‌سری نکند؛ پس معنا برای همه آشکار است. 🌀 یک انسان سبک‌سر یا یک بچه بازیگوش غذای داغ را یکدفعه در دهانش می‌گذارد؛ حالا یک هفته باید ناله بزند. 🔸 این‌ها هر چه باشد، بالأخره تا این دنیا است. دستش قطع شد، پایش قطع شد، زبانش برید، مدتش تا این مقدار است که در این عالم است؛ بعد دیگر تمام شد. 🔹 اما ای‌ کاش انسان متوجه باشد من که برای غذا خوردنم این‌قدر توجه دارم که غفلت پیش نیاید و به یک هفته دردِ زبانم توجه دارم؛ 👈 چرا توجه نمی کنم که اگر از این زبان یک کلمه فحش در بیاید، یک کلمه دروغ در بیاید، یک کلمه استهزاء مؤمن در بیاید، یک کلمه غیبت در بیاید، برای در عالم‌های بعد به بدترین عذاب گرفتارم و راه نجات هم ندارم! 📍انسان اگر این را متوجه باشد چقدر توجهش را کنترل می‌کند! 🌱 چون ضرر این غذای داغ را می‌داند، بلافاصله این کار را می‌کند؛ اما آن را نمی‌داند. ✅ یعنی هم توجه پیش می‌آید؛ اینجا هم کنترل خواهد داشت؛ این توجه را خواهد داشت که این خطر وحشتناک مبادا من را گرفتار کند. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۲۸۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat