🏴 «أَلسَّلامُ عَلى‏ أَسيرِ الْكُرُباتِ وَ قَتيلِ الْعَبَراتِ.» 🏴 گريستن، يا براى به ظهور درآوردن صفت رحمت در طرف مقابل است (چنان كه طفل با گريستن، مادر را به رحمت مى ‏خواند)؛ و يا منشأ گريه، صفت رحمت است كه يكى از صفات بارز الهى است تا با اظهار آن، بقا و الفت اجتماع همواره برقرار باشد، بنابراين، صفت بارز رسولى هم كه براى آنان فرستاده، رحمت قرار داده است، كه: وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‏. 🏴 ظلم و ستم و عصيان زمان ‏هاى جاهليّت تا زمان حضرت سيّدالشّهدا-ع - به اعلى درجه ‏ى خود رسيد، و صفت رحمت را به فراموشى سپرد، به گونه ‏اى كه امّ‏ كلثوم-ع- در خطبه ‏ى خود فرمود: و رحمت، از دل‏ هاى شما كنده شده است. 🏴 حال، سيّدالشّهدا-ع- با كلام‏ «أَنَا قَتيلُ الْعَبْرَةِ.» مى‏ خواهد بفرمايد: من كشته شدم تا اين صفت، با گرياندن و گريستن در مصايب من آشكار و در نتيجه، رحمت الهى، شامل حال امّت شود. 📚برگرفته از کتاب فروغ شهادت ، تالیف حضرت آیة الله سعادت پرور ره https://eitaa.com/Nedaysaadat