🏴🏴🏴 ⛈ اينچنين است حال محبّ و عاشق دلباخته اى كه عشق و محبّتش، عين شوق و محبّت به خداست [که می فرماید]: ⛈«أَمّا حُزْني فَسَرْمَدٌ، وَ أَمّا لَيْلي فَمُسَهَّدٌ، وَ هَمٌّ لايَبْرَحُ مِنْ قَلْبي أَوْ يَخْتارَ اللّهُ لي دارَكَ الَّتي أَنْتَ فيها مُقيمٍ، كَمَدٌ مُقيَّحٌ، وَ هَمٌّ مُهيَّجٌ، سَرْعانَ ما فُرِّق بَيْنَنا، و إِلَى اللّهِ أَشْكُو.» ⛈حزن و اندوه من، ديگر هميشگى است، و شبهايم بدون فاطمه به بيدارى بسر مى رود، و اندوه فراق او، نه اندوهى است كه از دلم بيرون رود، بلكه همواره در اين غصّه بسر مى برم تا خداوند مرا در خانه اى كه تو اى رسول خدا، در آن جاى دارى، اقامت دهد. ⛈زخم دل من، زخمى عميق؛ و اندوهِ من، اندوهى است شدّت يافته. ⛈چقدر زود بين من و فاطمه فاصله افتاد! و به خدا شكوه مى برم. 📚برگرفته از کتاب#جلوه_نور 🌱 https://eitaa.com/nedayesaadat