وَاجْعَلْ نَفْسِى ... مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَ دُعائِكَ. (و نَفْس مرا ... شيفتۀ ياد و دعا به درگاهت بگردان.) 🤲 شهودِ لذّت ذكر 💠 تمام بشر- بلکه همه مظاهر عالم- همواره به ياد خداوند متعالی که هرلحظه با آن‏ها و محيط به آن‏ها است، مى‏‌باشند و او سبحانه را مى‌‏خوانند 💠 اما در اثر عنايت بسيار به خواسته‏‌هاى عالم خاکى و عنصرى، توجه به توجه خود ندارند 💠 و اگر لحظه‌‏اى از توجّه به عالم عنصرى چشم بپوشند، در آن لحظه حقّ سبحانه را با ديدۀ دل مشاهده خواهند کرد و از اين معنى لذّت خواهند برد و آرزو مى‏‌کنند که هر لحظه آن حال تکرار شود 💠 بلکه مى‏‌خواهند همواره در آن حال باشند و تقاضاى دوام آن را نيز مى‌‏نمايند. برگرفته از ، ص 58 @Nedayesaadat http://www.ketabrah24.ir