روزگارم این است : دلخوشم با غزلی ، تکه نانی ، آبی ، جمله‌ی کوتاهی ، یا به شعر نابی ... و اگر باز بپرسی گویم : دلخوشم با نفسی ، حبه قندی ... چایی ، صحبت اهل دلی ، فارغ از همهمه‌ی دنیایی ... دلخوشی‌ها کم نیست ، دیده‌ها نابیناست ... ‌ (سهراب‌سپهری) @negahebeheshti