🔺ایران به سرعت در حال نزدیک شدن به آستانه تبدیل شدن به دهمین دولت برخوردار از تسلیحات هسته‌ای است / بسیاری از ناظران نگران‌اند که اگر ایران به چنین آستانه‌ای برسد، به مسابقه تسلیحاتی هسته‌ای در منطقه شتاب خواهد بخشید "جوزف نای" نویسنده و نظریه پرداز مطرح آمریکایی در پراجکت سیندیکت نوشت: علیرغم نگرانی های موجه در مورد قدرت های بالقوه هسته ای نظیر ایران، باید خاطر نشان شد که همچنان تنها 9 کشور دارای توانمندی سلاح هسته ای در جهان وجود دارند که بسیار کمتر از 24 قدرت اتمی ای است که جان اف کندی پیش بینی کرده بود. وقتی عدم اشاعه هسته ای اولویت پیدا کند، جواب می دهد.   به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: مقدمات برگزاری کنفرانس بازنگری معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان پی تی) در سال 2026 در سازمان ملل در حال فراهم شدن است. این معاهده در سال 1968 به امضا رسید و بسیاری انتظار دارند کنفرانس بازنگری سال 2026 یک گردهم آیی جنجالی و بحث برانگیز باشد. برخی کشورها نقطه نظرات قبلی خود در خصوص "اصل عدم اشاعه" را تغییر داده اند، زیرا آنها در این اندیشه اند که اگر اوکراین همچنان تسلیحات هسته ای بر جای مانده از اتحاد جماهیر شوروی را در اختیار داشت، آیا روسیه در سال 2022 جرات حمله به اوکراین را به خود می داد؟ چنین تصوراتی در عین حال به نوبه خود موجب افزایش نگرانی برخی دیگر از کشورها از اشاعه هسته ای شده است.این نگرانی ها طبیعتا تازگی ندارند. من در کتابم تحت عنوان "زندگی در قرن بیستم" به مرور دوران پر تنش دهه 1970 پرداخته ام، یعنی زمانی که مسئول سیاست عدم اشاعه جیمی کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا بودم. به دنبال بحران نفتی 1973، عقل متعارف بر این اعتقاد بود که منابع نفتی در سراسر جهان رو به اتمام است و باید به سمت انرژی هسته ای حرکت کرد. اما در عین حال این اعتقاد نادرست به شکلی گسترده شکل گرفته بود که ذخایر اورانیوم جهان نیز در حال تمام شدن است و باید بر پلوتونیوم فرآوری شده (که یکی از فرآورده های فرعی اورانیوم استفاده شده در راکتورهای هسته ای است) اتکا نمود.    بر اساس برخی پیش بینی ها در آن زمان، 46 کشور تا سال 1990 به بازفرآوری پلوتونیوم می رسیدند. البته مشکل این بود که پلوتونیم یک ماده قابل استفاده در ساخت بمب نیز هست. جهانی که درگیر تجارت پلوتونیوم باشد، با ریسک بسیار بالاتری برای اشاعه هسته ای و تروریزم هسته ای مواجه خواهد بود.   زمانی که بسیاری نگران بودند که جهان به سمت یک اقتصاد پلوتونیومی و گسترش تسلیحات هسته ای در حال حرکت است. در آن دوران بنیاد فورد و کمیسیون انرژی هسته ای و عدم اشاعه شرکت میتر که من و چند عضو دولت کارتر در آن حضور داشتند، در گزارشی این استدلال را مطرح کرد که امن ترین راه برای استفاده از انرژی هسته ای یک چرخه سوخت " یکبار عبور" تضمین شده است که پلوتونیوم در درون سوخت مصرف شده ذخیره شده باقی بماند. کارتر با ایده ما موافقت کرد. اما ایده ما به شدت در میان جامعه هسته ای آمریکا و سناتورهای ایالت های غربی و جنوبی که تاسیساتشان با این سیاست جدید تعطیل می شد، نامحبوب بود. همچنین متحدانی نظیر فرانسه، آلمان و ژاپن که استراتژی های انرژی (و صادراتی) آنها با این تصمیم تضعیف می شد، منتقد این استدلال بودند ️. ه◇◇○•••●💠●•••○◇◇ه 💠 تحلیلی به رخدادهای ایران و جهان میزبان جستجوگرتان هستیم. https://eitaa.com/negahh