فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فِي عَيْنِهِ‌، وَ صَغِّرْ شَأْنَهُمْ فِي قَلْبِهِ‌، وَ أَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ‌ ، وَ لاَ تُدِلْهُمْ مِنْهُ‌، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ‌، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ‌ عَدُوَّكَ‌ بِالْقَتْلِ‌، وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ‌ اَلْأَسْرُ ، وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ اَلْمُسْلِمِينَ‌ ، وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ‌ مُدْبِرِينَ‌.(۱۵) ۱۵ و چون با دشمنان تو كه هم دشمن اويند هماورد شود، آنها را در نظر او اندك نماى و كار آنها را در دل او كوچك گردان، او را بر آنها چيره ساز و آنان را بر او چيره مكن، پس اگر فرجام او را به نيك‌بختى مقرر فرمودى و شهادت روزى كردى، پس از آن وى را به اين سعادت رسان كه بيخ دشمن تو را به كشتن بركنده و به اسير گرفتن زبون كرده باشد و گرداگرد كشور مسلمانان را امن گردانيده و دشمن گريزان پشت كرده باشد