📌پشت پرده بن‌بست سیاسی در عراق
تشکیل دولت عراق همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است. کشمکش‌های سیاسی و اختلافات موجود بین گروه‌های مختلف داخلی بر سر گزینه‌های ریاست جمهوری، تشکیل دولت در عراق را با بن‌بست مواجه کرده است.
💠گزاره‌های خبری:
1️⃣ طبق قانون اساسی عراق، حداکثر طی دو ماه پس از تأیید نتایج انتخابات عمومی، فرایند تشکیل دولت عراق باید از طریق معرفی رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و کابینه توسط پارلمان تکمیل گردد. این در شرایطی است که به‌رغم گذشت شش ماه از انتخابات پارلمانی، تشکیل دولت به محل مناقشه میان گروه‌ها و جریان‌های سیاسی تبدیل شده است.
2️⃣ در خصوص جدیدترین تحولات مربوط به تشکیل دولت عراق، نشست ۲۶ مارس (۶ فروردین) پارلمان عراق که با دستور کار انتخاب رئیس‌جمهور برگزار شد، به دلیل به حد نصاب نرسیدن تعداد نمایندگان در جلسه نتوانست کاری از پیش ببرد. برای انتخاب رئیس‌جمهور، رأی حداقل دوسوم از 329 نماینده پارلمان عراق نیاز است، اما در رأی‌گیری نشست ۲۶ مارس تنها ۲۰۲ نماینده در پارلمان حضور داشتند. چهارچوب هماهنگی شیعیان که درمجموع ۱۳۳ کرسی پارلمان را در اختیار دارد، به دلیل مخالفت با ریاست جمهوری «ریبر احمد» نامزد مورد حمایت جریان صدر، بارزانی و السیاده، در نشست اخیر پارلمان شرکت نکردند.
3️⃣«وعد قدو»، از رهبران چارچوب هماهنگی در مصاحبه با بغداد الیوم اظهار داشت: «ریبر احمد یک شخصیت جدایی‌طلب و مزدور موساد است که مواضع وی شناخته شده است و ما علیه تعیین وی در پارلمان خواهیم ایستاد». در این زمینه «احمد عبد الحسین» عضو ائتلاف فتح (از مهم‌ترین گروه‌های چارچوب هماهنگی) هم تأکید کرده است که نامزدی ریبر احمد برای ریاست جمهوری توسط ائتلاف سه‌گانه (صدر – بارزانی – السیاده) بخشی از تلاش‌ها برای عادی‌سازی روابط عراق با رژیم صهیونیستی است. وی تأکید کرده است «پرونده‌ها و شواهدی درباره ریبر احمد وجود دارد که ارتباط او با رژیم صهیونیستی و آمریکا را تأیید می‌کند».
💠گزاره تحلیلی: در محافل رسانه‌ای و سیاسی منطقه تلاش می‌شود عدم تشکیل دولت عراق ناشی از اختلافات شیعی – شیعی معرفی گردد. اگرچه این موضوع از یک نظر با توجه به رفتارهای انحصارگرایانه‌ای که مقتدی صدر در پیش گرفته، تا حدی درست تلقی می‌شود، اما نباید به‌عنوان مانع اصلی تشکیل دولت معرفی شود. عدم تشکیل دولتی در عراق که مورد اجماع تمام گروه‌های سیاسی و شیعی باشد و نتیجه آن «بلاتکلیفی سیاسی» در این کشور است، موضوعی است که بیش از همه آمریکایی‌ها از آن سود می‌برند. این مسئله باعث شده که عناصر فعال امنیتی و اطلاعاتی آمریکا در عراق از طریق دامن زدن به اختلافات داخلی به‌خصوص در درون بیت شیعه، تا آنجا که ممکن است عراق را در وضعیت «بی‌دولتی» نگه دارند. چراکه وجود چنین وضعیتی یک فرصت مغتنم برای بهره‌برداری‌های سیاسی، امنیتی و نظامی آمریکا در عراق است.
البته در اینجا یک نکته مهم وجود دارد؛ قرائن موجود نشان می‌دهد آمریکا در پی تشکیل دولتی برخلاف منافع و مصالح ملی عراق بوده و در همین راستا دنبال گزینههایی هستند که با حضور آن‌ها در رأس دولت عراق، منافع آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن تضمین و تثبیت شود. اینکه محافل رسانه‌ای و سیاسی خاصی در منطقه بر روی ریاست جمهوری ریبر احمد تأکید دارند، در این راستا ارزیابی می‌شود.