حاج قاسم، نمادِ دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ای نماد بصیرتِ نهفته در خِرد «شیعی، خسروانیِ» ما! تو همان گمشده تاریخ ما بودی. یعنی همان کیومرث پریروز یعنی همان نماد مولای‌مان علی«علیه‌السلام». سال‌های سال است ما تو را می‌شناختیم و کوی به کوی به دنبالت می‌گشتیم. آری! به دنبال خودِ گمگشته‌مان. تو همان «ما» بودی و دیدی وقتی با دست خبیث دشمن، آری! دشمن، شهید شدی، این ما بودیم که شهادت تو را در خود احساس نمودیم. چقدر خوب دشمن را شناختی. زیرا دوست و دوستان را که مردمان همه جهان بودند، شناختی. و اگر دیپلماسی غیر این است. تو از آن حجاب‌ها عبور کردی. زیرا نه دوست را دشمن گرفتی و نه دشمن را دوست. با اندیشه قدسی خود به منافع ملی اندیشیدی بدون آن‌که به اسم دیپلماسی، زهرِ بی‌تفاوتی نسبت به دشمنیِ دشمن در جان ما بریزی. به ما یاد دادی که اگر باید به حکم «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ» معیّت با رسول خدا را در شدیّت نسبت به کفار محارب و رفاقت و دوستی با مؤمنین پیشه کرد، چه اندازه خوب، آری! خوبِ خوب نمادِ این آیه بودی و به ما این راهِ حضور در آخرالزمان را نشان دادی. استاد اصغر طاهرزاده http://eitaa.com/joinchat/501809171Ca61147f977