🌹 مهربانی امام صادق (ع) 🌴 عبد الله بن الحسن بن الحسن پسر عموی امام صادق بود، اما یار او نه. 🌴 او میان شیعیان می نشست و فرزند خود، محمد را امام می دانست و از امام صادق بدگویی می کرد و او را فردی حسود برمی شمرد. 🌴 در مقابل، امام صادق (ع) همیشه از سر دل سوزی سخن می فرمود و نگران بود نکند همان که از او طرف داری می کند (منصور دوانقی) او را از پادر آورد. 🌴 همیشه می گریست و می فرمود: من خبر دارم که اگر او دست به شمشیر بزند، منصور او را هلاک خواهد کرد. 🌴 همین گونه هم شد. عبد الله بن الحسن به وعده واهی منصور قیام کرد. مدینه را تصرف کرد و امام را تحت فشار؛ اما همین که منصور به خلافت نشست، همه چیز را فراموش کرد و بنی الحسن را دستگیر و بعد، ازبین برد. 🌴 روزی که آن ها را از مدینه می بردند، امام صادق می گریست و می فرمود: به خدا قسم که انصار به عهدشان با رسول خدا درباره یاری نزدیکان پیامبر وفا نکردند. 🌹 آری، این، مهربانی امام صادق (ع) با کسانی بود که با او دوستی نکردند... . 🌹 به راستی که تنها این خاندان مظهر قرآن صامت اند که فرمود: ☀️ «و لا تستوی الحسنة و لا السیئة. ادفع بالتی هی احسن.»