🌐 خاطره‌ای از مرحوم جم و یک نکته راهبردی ✍️ غلامرضا صادقیان | سردبیر «یار دبستانی من» سال‌ها خون در رگ‌های دانشجویان-به‌ویژه در رفتار‌های احساسی سال‌های اول- جاری می‌کرد ولی عموم مخاطبان، مرحوم جمشید جم، خواننده این اثر را کمتر می‌شناختند. من نیز او را ندیده بودم و نمی‌شناختم تا اینکه روزی سرزده به دفتر روزنامه ایران آمد! یار دبستانی شده بود مثل یک مانیفست، یعنی خواندن سرود به‌تنهایی، یک بیانیه بود علیه بیداد و ستم! با آنکه در اجتماعات دانشجویی، خوانندگان بعد از خواندن چند قطعه اول آن، ابیات بعدی را به یاد نمی‌آوردند و بیشتر همهمه و زمزمه می‌کردند یا فقط لب‌های‌شان را تکان می‌دادند و یکباره شور سرود افتی محسوس می‌کرد تا دوباره به همان ابیات آشنای اول سرود یعنی «چوب الف» و «حک شده روی تن من و تو» و «ترکه بیداد و ستم» بازگردند! کسی هم تلاش نمی‌کرد تا تمامی شعر سرود را خوب و درست و کامل بخواند، همانگونه که فریدون فروغی، سراینده شعر آن را سروده بود. یک نمایش ناقص، درست مثل ناقص و نمادین‌بودن خیلی از بیانیه‌های سیاسی! اما بسیار کاربردی و به‌دردبخور برای جاری ساختن خون به‌جوش‌آمده در رگ‌های دانشجویان، درست مثل برخی بیانیه‌های سیاسی! 👈🏻 متن کامل در لینک زیر: 🔗 Javann.ir/1213830 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ 🌏 @NewsJavan